Ελληνικό Λεξικό

Ελίτ : το καλύτερο (κοινωνικά ή οικονομικά ή πνευματικά) τμήμα ενός κοινωνικού συνόλου.

Ελλόγιμος :  αυτός που διαπρέπει στα γράμματα, λόγιος, σοφός, επίσης για όσους έχουν ακαδημαϊκό τίτλο που δηλώνει διάκριση σε κάποιον τομέα.

Εκπονώ : ασχολούμαι συστηματικά και με ιδιαίτερη φροντίδα με τη παραγωγή έργου.

Έλλογος : αυτός που είναι σύμφωνος με τη λογική.

Εκπορθώ : κυριεύω οχυρωμένη πόλη ύστερα από πολιορκία ή μάχη.

Ελμινθίαση : ασθένεια που προκαλείται από παρασιτικούς σκώληκες στο έντερο.

Εκπώμαστρο : το εργαλείο με το οποίο γίνεται η αφαίρεση πώματος.

Ελόγου : αντί για τις αντωνυμίες εγώ, εσύ, αυτός κ.λπ.

Έκρυθμος : αυτός που βρίσκεται στα πρόθυρα έκρηξης, που πρόκειται από στιγμή σε στιγμή να ξεσπάσει.

Έλυτρο : μέρος ή σχηματισμός που περικλείεται στενά από μεμβράνη.

Εκτάδην : σε ξαπλωτή στάση, φαρδιά – πλατιά.

Εκτομίας : αυτός που έχει υποστεί ευνουχισμό.

Εκτόπλασμα : η ουσία, υποτίθεται ότι εκπέμπεται από το σώμα κάποιων “μέντιουμ”, όταν αυτά βρίσκονται σε ύπνωση, κατά τη διάρκεια πνευματιστικής συγκέντρωσης και από την οποία θεωρείται ότι σχηματίζονται είδωλα.

Έκφανση : κάθε εκδήλωση σε συγκεκριμένο χώρο δραστηριοτήτων.

Εκφορά : η απομάκρυνση προς τα έξω.

Έκφρων : αυτός που βρίσκεται εκτός εαυτού.