Ελληνικό Λεξικό

Εκφορά : η απομάκρυνση προς τα έξω.

Έκφρων : αυτός που βρίσκεται εκτός εαυτού.

Εκών : αυτός που πράττει ή παθαίνει.

Ελατόπισσα : το ρετσίνι του ελάτου, που χρησιμοποιείται στις βρογχικές παθήσεις.

Ελαύνω : θέτω σε κίνηση, οδηγώ.

Ελεεινολογώ : θεωρώ ή χαρακτηρίζω άξιο λύπησης.

Ελίτ : το καλύτερο (κοινωνικά ή οικονομικά ή πνευματικά) τμήμα ενός κοινωνικού συνόλου.

Ελλόγιμος :  αυτός που διαπρέπει στα γράμματα, λόγιος, σοφός, επίσης για όσους έχουν ακαδημαϊκό τίτλο που δηλώνει διάκριση σε κάποιον τομέα.

Εκπονώ : ασχολούμαι συστηματικά και με ιδιαίτερη φροντίδα με τη παραγωγή έργου.

Έλλογος : αυτός που είναι σύμφωνος με τη λογική.

Εκπορθώ : κυριεύω οχυρωμένη πόλη ύστερα από πολιορκία ή μάχη.

Ελμινθίαση : ασθένεια που προκαλείται από παρασιτικούς σκώληκες στο έντερο.

Εκπώμαστρο : το εργαλείο με το οποίο γίνεται η αφαίρεση πώματος.

Ελόγου : αντί για τις αντωνυμίες εγώ, εσύ, αυτός κ.λπ.

Έκρυθμος : αυτός που βρίσκεται στα πρόθυρα έκρηξης, που πρόκειται από στιγμή σε στιγμή να ξεσπάσει.

Έλυτρο : μέρος ή σχηματισμός που περικλείεται στενά από μεμβράνη.