Ελληνικό Λεξικό

Ακρωνύμιο : λέξη που σχηματίζεται από τα αρχικά γράμματα ή συλλαβές άλλων τάξεων .

Ακρώρεια : η άκρη , η κορυφή του όρους .

Ακυρολογία : η ακυρολεξία , η χρήση λέξεων ή εκφράσεων με ανακριβή σημασία .

Αλαργινός : αυτός που βρίσκεται μακριά , απομακρυσμένος .

Οι ακροβολισμοί : οι δοκιμαστικές βολές που ανταλλάσσονται από μακριά μεταξύ αντιπάλων παρατάξεων πριν την κύρια μάχη . Η αραιά διάταξη στρατιωτικού τμήματος , κυρίως ομάδας πεζικού , σε μια γραμμή .

Αλέα : ομάδα δέντρων φυτεμένων σε κανονική απόσταση το ένα πίσω από το άλλο , ώστε να σχηματίζουν σειρά .

Ακροβυστία : η πτυχή του δέρματος που καλύπτει τη βάλανο του πέους .

Αλέγρος : αυτός που χαρακτηρίζεται από ζωηρότητα , χαρά και ευθυμία .

Ακρογαμία : η γονιμοποίηση των ανθοφόρων φυτών μέσω της γύρης .

Αλεκτορομαχία : η κοκορομαχία .

Ακρομόλιο : το άκρο του μόλου ή του κυματοθράυστη , που βρίσκεται προς τη μεριά της ανοιχτής θάλασσας .

Αλεξήλιο :η ομπρέλα .

Ακρον άωτον : το πλέον ακραίο σημείο , το υπέρτατο όριο ( πράγματος , καταστάσεως κλπ.).

Ακροποδητί : στα νύχια των ποδιών , ώστε να μην προκαλείται θόρυβος .

Ακρόπρωρο : η γλυπτή παράσταση ανθρωπόμορφων θρησκευτικών ή εθνικών συμβόλων , την οποία τοποθετούσαν παλαιότερα στην άκρη της πλώρης (πρώρας ) των πλοίων για διακοσμητικούς λόγους .

Ακροπύργιο : ο ψηλότερος πύργος φρουρίου .