Ελληνικό Λεξικό

Ακάθεκτος : αυτός που δεν μπορεί να συγκρατηθεί ή να ανακοπεί , ορμητικός .

Αιδημοσύνη : η στάση και η ιδιότητα ανθρώπου που συμπεριφέρεται με αυτοσυγκράτηση και αξιοπρέπεια , φροντίζοντας να μην προσβάλλει τους άλλους , να μην παρεκτρέπεται παραβαίνοντας τις κοινωνικές και ηθικές επιταγές .

Άθυρμα : αυτό με το οποίο παίζει κανείς , το παιχνίδι . Μεταφορικά ο άνθρωπος που χρησιμοποιείται σαν παιχνίδι στα χέρια των άλλων , που άγεται και φέρεται , που δεν διαθέτει δική του βούληση .

Αιμασιά : η περίφραξη ανοικοδόμητου χώρου , αποτελούμενη κυρίως από λίθους χωρίς συγκολλητικό αρμό και ασβέστη . Γενικότερα οποιαδήποτε μορφή περίφραξης χώρου , χτιστή ή φυσικά διαμορφωμένη , λ.χ. από θάμνους ή κλαδιά .

Αηδής : δυσάρεστος στις αισθήσεις , που προκαλεί έντονη αποστροφή , απέχθεια .

Το αεροζόλ.

Το πανό το οποίο αναρτάται σε ψηλό σημείο λ.χ. σε γέφυρες , κτήρια , δρόμους.

Αιμοσταγής : αυτός που στάζει αίμα . Μεταφορικά , αυτός που έχει βίαια ένστικτα και διαθέσεις , που συμπεριφέρεται απάνθρωπα ή εγκληματικά χωρίς ενοχές ή αναστολές .

Αζωικός : αυτός που δε φέρει ίχνη ζωής . Αζωικός αιώνας είναι η γεωλογική περίοδος , κατά την οποία δεν είχε αναπτυχθεί ακόμα η ζωή πάνω στην επιφάνεια της γης .

Αήθης : Αυτός που στερείται ήθους .

Αθρεψία : η ανεπαρκής λήψη τροφής , υποσιτισμός . Στην ιατρική είναι βαριά η μορφή της βρεφικής δυστροφίας .

Αθρόος : αυτός που εμφανίζεται κατά σωρούς , σε αφθονία .

Αιγιαλός : η ζώνη της ξηράς που περιβάλλει τη θάλασσα και βρέχεται από το μεγαλύτερο αλλά συνηθισμένο ανέβασμα των κυμάτων .

Αετιδέας : το αετόπουλο .

Μετεωρίτης που αποτελείται κυρίως από πετρώδη ύλη .

Αθυμία : η έλλειψη καλής διάθεσης . Στην ιατρική , η απουσία συναισθημάτων , η παθολογική απάθεια ως σύμπτωμα διαφόρων ψυχικών ασθενειών .