Κοζανίτικο γλωσσάριο

Κόμπους = χρησιμοποιείται η έκφραση «έναν κόμπουν » = μια σταλιά, ελάχιστα

Μουφλιούϊζ’ = κουτοπόνηρος

Λαχούρ’ (το) = μακρύ μαντήλι, κασκόλ

Λιμαρά (η) = γιακάς

Λουζγιάζου = μπερδεύω

Λιαούντ’ς (ο) = ο μικρόσωμος αλλά έξυπνος και αεικίνητος

Λιακούτια (τα) = άνοστα, νερόβραστα φαγητά

Λαγκιόλια (τα) = λοξές πιέτες

Κρέχτο (επιθ.) = δροσερό

Κουτσιαλουμένου (επιθ.) = παγωμένο, κοκαλομένο

Κανάτ’ (το) = παραθυρόφυλλο

Κάν’ καντίπουτας (επιρ.) = τίποτα

Κιπέγκ’ (το) = ξύλινος πάγκος φούρνου που αραδιάζανε τα ψωμιά, πεζούλι

Κιουτεύου (ρημ.) = λακίζω, υποχωρώ

Κριών΄ς, Κριωνάκος, Κριώναρος (ο) = αλήτης, συνήθως τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας που γυρνάνε στούς δρόμους

Κουταλεύου (ρημ.) = ψάχνω