Κοζανίτικο γλωσσάριο

Πασβάν’τς (ο) = ο Τούρκος χωροφύλακας

Ξυλέϊν΄ους (επιθ.) = ακαλλιέργητος

Ξικώ (ρημ.) = ξεσκίζω

Ξιαρίζου (ρημ.) = καθαρίζω το χιόνι με το φτυάρι

Ξικουπή (εκφραση) «τόχου ξικουπή» κάτι που συνηθίζω και πραγματοποιώ σε τακτή ημερομηνία απο ανάγκη, υποχρέωση, συνήθεια ή τάμα.

Ξικλίαζου (ρημ.) = προκαλώ σε κάποιον κακέντρεχη, ευχαρίστηση με το δικό μου πάθημα.

Ξινουμίζου (ρημ.) = εξοντόνω, σκοτώνω

Ξιγαργαλίζου (ρημ.) = ξελαγαρίζω, λευκαίνω τα ρούχα με έντονο πλύσιμο

Ορίζου (ρημ.) = κατέχω, κυβερνώ, αισθάνομαι ενα μέρος του σώματος

Ντάμπαρα (επιρ.) = ορθάνοιχτη

Νημόρ’ (το) = μνήμα, τάφος

Νουτίζου (ρημ.)= υγραίνομαι

Νάρκλα (η) = ψηλό σεντούκι με πόδια και επίπεδο καπάκι για τη φύλαξη του ψωμιού

Ντήλιμ’ (επιρ.) = το αφού με έμφαση

Ντου’τζέϊνιου (επιθ.) = σιδερένιο (βαρύ)

Ντραγάτ’ς (ο) = αγροφύλακας