Εγκυκλοπαίδεια

Μια κόρη μια ξανθιά κορή, ξανθιά και μαυρομάτα,Τον άντρα της παράτησε, Τούρκον άντρα επήρε.Κι ο άντρας της παντρεύτηκε κι άλλη γυναίκα πήρε.Βάζει τρακόσια φλάμπουρα κι εξήντα δυο νταούλια,Κι από την πόρτα τ’ς απερνάει κι από το παραθύρι.-Πάψτε μπρατίμοι τον ηχό, …

Εγέρασα, μωρέ παιδιά, πενήντα χρόνους κλέφτηςΤον ύπνο δεν εχόρτασα και τώρα αποσταμένοςΘέλω να πάω να κοιμηθώ, εστέρεψε η καρδιά μουΒρύση το αίμα τι’χυσα, σταλαγματιά δε μένειΚαημένα μου παιδιά, σταλαγματιά δε μένειΈνα από ‘σας, το νιότερο, ας ανεβεί στη ράχηΚι ας …

Να μήν αφεθώσιν ουδέποτε να καταπατώνται ως σκλάβοι εις το εξής από την απάνθρωπον τυραννίαν.

Ως πότ’ οφικιάλιος (αξιωματούχος) σε ξένους βασιλείς; έλα να γίνης στύλος δικής σου της φυλής.

Εις την δικαιοσύνην να σκύψη ο εχθρός.

Λονδίνο 1948 – London 1948

Έβγα Γκόλφο μ’ στο βουνό,έχω δυο λόγια να σου πω,να τα πεις τ’ αφέντη σου,να του κάψεις την καρδιά Βγήκαν κλέφτες στο βουνόγια να κλέψουν άλογακι άλογα δεν ηύρανεπροβατάκια πήρανε. Αχ! Αχ! πήρανε το λαγιαρνίπου ‘χε το χρυσό μαλλί,το ασημένιο …

Χορε-νε-ύουν τα- μωρέ, τα κλεφτό-νο-πουλαΧορεύουν τα κλεφτόπουλα, γλεντάνε τα καημέναΚι ένα, ‘να μικρό, ‘να μικρό κλεφτό-νο-πουλοΚι ένα μικρό κλεφτόπουλο δεν τρώει, δεν τραγουδάειΜόν ‘τ’ ά-να-ρματα, τ’ άρματα του ξύ-νι-ατριζεΜόν’ τ’ άρματά του ξύστριζε, του ντουφεκιού του λέειΝτουφέ-νε-κι κα- μωρέ, καριοφι’-νι-λι …

Στη μέση τα Καλάβρυτα, στον πλάτανο από κάτωΚαθόσανται, Γερο-Ζαΐμη, τρεις γέρο-ωρέ, τρεις γέροντεςΚαθόσανται τρεις γέροντες και οι τρεις καπεταναίοιΖαΐμης και ο-γερο-Ζαϊμη, και ο Πετι- κι ο ΠετιμεζάςΖαΐμης κι ο Πετιμεζάς και ο γερο-ΧαραλάμπηςΣυμβούλιο, γερο-Ζαΐμη, κα-ωρέ, κάνανεΣυμβούλιο εκάνανε την Πάτρα για …

Ολοι οι άνθρωποι, Χριστιανοί και Τούρκοι, κατά φυσικόν λόγον είναι ίσοι.

Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξωρισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας.

Αυτοί (οι καπετανέοι) Τυράννους δεν ψηφούν, κ’ ελεύθεροι στον κόσμον ζουν, πλούτος, ζωή, τιμή τους, είν’ μόνο το σπαθί τους.

Ελσίνκι 1952 – Helsinki 1952

Πολλές μανούλαις θλίβονται κι ούλαις παρηγοριώνταιτου Γιώργ’ η μάνα θλίβεται, παρηγοριά δεν έχειστο παραθύρι κάθεται, τους κάμπους αγναντεύει,τα ριζοβούνια τ’ Ωλενού βλέπει σκοτιδιασμέναμην απ’ τα χιόνια τα πολλά, μην από το χειμώνα;Μήτ’ απ’ τα χιόνια τα πολλά, μήτ’ από το …

Της νύχτας οι αρματολοί και της αυγής, παιδιά μου, οι κλέφτεςΟλονυχτίς, Σουσαμιά Κωνσταντινιά κι άλλη μιαΟλονυχτίς κουρσεύανε και τις αυγές, παιδιά μ’, κοιμούνταιΚοιμούνται στα- Σουσαμιά Κωνσταντινιά κι άλλη μιαΚοιμούνται στα δασιά κλαριά και στους παχιούς, παιδιά μ’, τους ίσκιουςΕίχαν αρνιά, …

Τι έχεις ,καημέ- καημένε πλάτανε, που στέκεις μαραμένοςΜέρα και νύ- και νύχτα στο νερό, αμάν, μέρα και νύ-και νύχτα στο νερόΜέρα και νύ- και νύχτα στο νερό και πάλι μαραμένος;Μήπως βοριάς- βοριάς σε φύσηξε, αμάν, μήπως βοριάς,Βοριάς σε φύσηξεΜήπως βοριάς …