Εγκυκλοπαίδεια

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη.

Τη βλέπεις και τρομάζεις, σου τη βάζω και φωνάζεις, όταν όμως γίνει θα έχεις ωφεληθεί.

Είναι νόμισμα και όμως σκουπίζει

Φρου φρου και τ’ αμπέλι ξέφραγο.

Μ’ ένα άλφα στην αρχή γίνονται της μητέρας γιοί.

Το κρατάμε ίσως χρόνια μέσα μας, μόλις το λέμε όμως παύει να υπάρχει.

Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης.

Αυτή είναι κοινή, στον ποντικό μα και στη νύφη.

Σ’ αντίθεση με άλλα, αυτό το δίνουμε μόνο όταν δεν έχουμε άλλο.

Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δε τα ξέρει ο κόσμος όλος.

Μάτια έχει δύο, όταν όμως θέλει να δει καλά, το ένα κρατά κλειστό.

Είναι ο μόνος, που όταν τον δίνουμε τον κρατάμε.

Πίσω να πάει ντρέπεται, μπροστά να πάει φοβάται.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Τα βρίσκουμε στις βίδες, μα τρώγονται κιόλας.

Πάντα ξεκινάει με το κεφάλι ψηλά. Όταν όμως φτάσει στον προορισμό του, πρέπει οπωσδήποτε να το χαμηλώσει.