Εγκυκλοπαίδεια

Εξάρθρημα : η μετατόπιση των άκρων των οστών που σχηματίζουν άρθρωση, με αποτέλεσμα να μεταβάλλεται μόνιμα η σχέση τους.

Εξάχνωση : η μετάπτωση ουσίας από τη στρερεά στην αέρια κατάσταση, χωρίς τη μεσολάβηση της υγρής καταστάσεως.

Ενατένιση : η προσήλωση του βλέμματος σε πρόσωπο, αντικείμενο, αλλά και σε γεγονός, κατάσταση.

Εξικνούμαι : καταλήγω, φθάνω, έχω ως όριο.

Ενδεής : αυτός που στερείται, που έχει έλλειψη συγκεκριμένου πράγματος, που μειονεκτεί σε (κάτι).

Εξοίδηση : το πρήξιμο τμήματος του σώματος.

Ενδελεχής : αυτός που χαρακτηρίζεται από μεγάλη διάρκεια και αδιάπτωτη συνέχεια.

Εξτρεμισμός : η στάση που χαρακτηρίζεται από την υιοθέτηση ακραίων αντιλήψεων και βίαιων πρακτικών.

Ενδιαίτημα : η κατοικία, ο τόπος στον οποίο κατοικεί κανείς.

Εξυφαίνω : μηχανεύομαι (κάτι κακό), σχεδιάζω με δόλιο και ύπουλο τρόπο.

Ενδότατος : απολύτως εσωτερικός.

Ενέχω : φέρω ή κρύβω (κάτι) μέσα μου.

Ενθάδε : σε αυτό εδώ το μέρος.

Ενιαύσιος : αυτός που έχει ζωή ή διάρκεια ενός έτους.

Ενιαχού : σε μερικούς τόπους, σε μερικά μέρη.

Ενόντα : όσα διατίθενται στη δεδομένη στιγμή.