Εγκυκλοπαίδεια

Πάλι καυγά εβάλανε τα γιασεμιά κι οι κρίνοι γιατί μυρίζουνε αυτά και όμορφοι είναι εκείνοι .

Πρόβαλλε στο παράθυρο να δω το πρόσωπο σου να δροσερέψω να γενώ σαν το βασιλικό σου .

Να πας να βρεις ένα παπά μεγάλο ξομολόγο και πες του πως μ’ αρνήθηκες χωρίς κανένα λόγο .

Εκομποδέσαν οι κλωστές μπερδέψανε στο χτένι και αρρώστησε η Ανυφαντού να λύνει και να δένει .

Αρρώστησε η Ανυφαντού και μπλιό της δεν ξυφαίνει εκομποδέσαν οι κλωστές και σπάσανε το χτένι .

Είναι λουλούδια που περνούν στην μυρωδιά τον Κρίνο μα η ομορφιά του είναι αφορμή και προτιμούν εκείνο .

Στην γειτονιά που κάθεσαι είναι οι όμορφες κοντά σου μα συ ‘σαι το χρυσό δεντρί κι άλλες τα κλαδιά σου .

Στο ρίζωμα του χαρακιού κάνει ασκιανό να κάτσω να θέσω ν’ αποκοιμηθώ τσ’ αγάπης να ξεχάσω .

Μικρή μου η φιλενάδα σου είναι πρωτύτερη σου ζηλεύει κι αγαπά τόνε η τον ντελικανή σου .

Αρισμαροβιτσόβεργα και διαμαντένια πέτρα πως να ‘θελα ανταμώσουμε το μάτι μου εξεπέτα .

Ότι μικρομάθαινες, δεν τα γεροντάφηνες.

Ούτε ψύλλος στον κόρφο του.

Ούτε κότες έχω ούτε με την αλεπού μαλώνω.

Παπάς εγίνεις Κώστα; Το ‘φερ’ η κατάρα.

Παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο.

Πάρ’ τον στο γάμο σου να σου πει και του χρόνου.