Εγκυκλοπαίδεια

Κρεμανταλάς λέγεται χλευαστικά ο άκομψα ψηλός άντρας , ο άχαρος , αυτός που είναι κρεμασμένος από το ύψος του , αυτός που μοιάζει με τον ξερό κορμό του δέντρου που τον έχουν οι τσοπαναραίοι , για να κρεμάνε τα πράγματά …

Του το ‘πα του παππού.

Βαρέλι, ωεροβάρελο ποιος σε νεροβαρελόδεσε; Ο γιος του νεροβαρελοδέτη με νεροβαρελοβάρεσε Να ΄χα γω τα σύνεργα του γιού του νεροβαρελοδετή, καλύτερα θα σε νεροβαρελόδενα .

Αμμάθια : μάτια

Άρκαλος : ο ασβός .

Κάτω από την πυθαρόπλακα, την πυθαρόπλακά μας , κάθετε νουμι και νουμι , και νουμι και νουμάκι , πάω να πιάσω το νουμι , και φεύγει το νουμάκι .

Ανασήκωσε την πλάκα κι αν με εύρεις από κάτω ανεμιδιγάδισέ με.

Αναγυρεύγω : αναζητώ

Αρνεύγω : ησυχάζω κάποιον , ημερώνω .

Φτου σκωληκομερμυγκότρυπα .

Εις υγείαν στον τραπεζογυροκαρεκλοκαθιζόμενον .

Ανάμοιρα : χωρίς μοίρα.

Ατζιά : οι γάμπες .

Κουκιά βραστά, σκαστά, σπαστά με τη βραστή, σκαστή, σπαστή κουτάλα.

Της αλεπούς ο νούρλαρος πως δεν εξεκαυκαλοξεκουμποθηλυκαθρώθη; Τουτη η στράτα κι΄ άλλη μία, όλο μουλαραχναριά. Της αλεπούς η ουρά εφτά φορές εξεφηκαροκομπομανικοθηλυκώθηκε.

Αναντρανίζω : σηκώνω τα μάτια μου να δώ κάπου .