Εγκυκλοπαίδεια

Αδειανό δε στέκεται γεμάτο δε λυγίζει.

Πάει και έρχεται, μα ποτέ δεν αλλάζει θέση.

Όλοι σας με αγαπάτε, μα κατάματα δε με κοιτάτε.

Μπορεί να είμαι μεγάλος αλλά και μικρός! Για μένα πολλοί θέλουν να μάθουν χωρίς εγώ να το ζητώ! Αφού ούτε ακούω ούτε μιλώ!

Τι είναι μπροστά μας αλλά δεν το βλέπουμε;

Τι κάνουν δυο άλογα;

Όταν φύγει ο αφέντης κι απομένει η κυρά τα λυχνάρια ένα , ένα μας ανάβει με χαρά.

Πως λέγεται αυτός που είδε το λιοντάρι;

Στρογγυλό σαν αυγό μακρύ σαν δρόμο.

Πράσινο σπιτάκι, κόκκινα παραθυράκια, μέσα κατοικούνε μαύρα ανθρωπάκια.

Πολλά πολλά αδερφάκια, πιασμένα από τα χεράκια.

Πλατύ καπέλο εγώ φορώ. Πόδι μόνο ένα έχω. Την υγρασία αγαπώ.

Όταν του γελάς σου γελάει, όταν του μιλάς δε σου μιλάει.

Είναι τόσα δα μικρά, κι όμως χωρούν όλο τον κόσμο σε λίγα λεπτά!

Το ελληνικό όνομα είχε συντελέσει στο να φαίνεται αυτό σαν γνώρισμα όχι πια του γένους, αλλά του πνεύματος (του ελληνικού) και στο να αποκαλούνται Έλληνες μάλλον οι μέτοχοι ελληνικής παιδείας, όχι δε μόνο οι ανήκοντες στη ράτσα των Ελλήνων.

Πόσο γλυκό για μένα έχει γίνει το να αναπολώ τα περασμένα βάσανά μου .Αν δεν τα υπέφερα τότε αυτά, δεν θα ήμουνα ευχαριστημένος τώρα, στη σκέψη πως μου έγιναν περαστικά.