Εγκυκλοπαίδεια

Κάνουμε τα αμαρτήματα δυο-δυο και εξιλεωνόμαστε για αυτά ένα προς ένα.

Όλοι έχουμε τάση προς την αμαρτία, είτε σαν άτομα είτε σαν ομάδες και δεν υπάρχει νόμος ικανός να μας εμποδίσει, αφού οι άνθρωποι δοκιμάσουν όλα τα είδη των τιμωριών, χωρίς αποτέλεσμα, κι έφτασαν ακόμη σε υπερβολική αυστηρότητα, με την ελπίδα …

Άμιλλα είναι η τάση να φτάσει κανένας τον άλλον, που τον θαυμάζει, ή και να τον ξεπεράσει, χωρίς να αισθάνεται φθόνο, αν ο άλλος τον ξεπερνάει.

Οι αμαρτίες των γονιών πέφτουν απάνω στα παιδιά τους.

Το κρασί λέγεται και αλήθεια .

Η αμαρτία μόνο αρχή έχει, τέλος ποτέ.

Αμαρτία δεν είναι η αμαρτωλή πράξη μας, αλλά η ευχαρίστηση που νοιώθουμε αμαρτάνοντας.

Η αλήθεια μοιάζει με το φάρμακο που είναι πικρό, μα τόσο σωτήριο για τον οργανισμό.

Η αλήθεια και το λάδι πάντα βγαίνουν από πάνω.

Τα παλιότερα αμαρτήματα είναι οι νεώτεροι τρόποι ζωής.

Η αλήθεια δεν αλλοιώνεται κι όταν ακόμα οι άνθρωποι την αγνοούν, την ξεχνούν ή την διασύρουν.

Δεν υπάρχει αλεύρι, όσο ψιλό κι’ αν είναι, που να μην έχει πίτουρα, δεν υπάρχει κρασί, όσο καθαρό κι αν είναι, που να μην έχει κατακάθι, δεν υπάρχει δένδρο, όσο καλό κι αν είναι, που να μην έχει ρόζους.

Στης μεγάλες αμαρτίες οι θεοί επιβάλλουν και μεγάλες τιμωρίες.

Ο δρόμος της αλήθειας περνάει πάνω από ένα σκοινί, που δεν είναι τεντωμένο σε μεγάλο ύψος, αλλά ακριβώς λίγο πιο πάνω από την γη. Φαίνεται περισσότερο να προορίζεται να σκοντάφτουν οι άνθρωποι, παρά να βαδίζουν πάνω σε αυτό.

Η βελόνα κι η κλωστή κάνει ράψουσα καλή .

Το κέντημα είναι γλέντισμα κι η ρόκα είναι σεργιάνι μα τ’ αργαστήρι είναι σκλαβιά, σκλαβιά πολλά μεγάλη .