Εγκυκλοπαίδεια

Ελα ύπνε , πάρε μέ το και γλυκά αποκοίμησέ το , πήγανέ το εδώ και κει , στης νουνάς του την αυλή , που είν’ οι κούνιες οι χρυσές κι οι φασκιές μεταξωτές , τα προσκέφαλα αργυρά για να κοιμηθεί …

Ελα , ύπνε , απ’ τα βουνά κι απ’ τα κρύα τα νερά , να υπνώσεις τα παιδιά . Ελα , ύπνε , ύπνωσ’ του , Παναΐτσα μ’ , φύλαξ’ του . Φύλαξ’ του κι τράνιψ’ του , δώστ’ του …

Μην κλαις πουλί μ’ , μην κλαις αρνί μ’ κι εφτάς κι εμέ και κλαίω . Σαν κλαις εσύ κλαίω κι εγώ , κλαίει κι ο κόσμος όλος.

Κοιμήσου εσύ πουλάκι μου κι εγώ σε νανουρίζω και λέω σου και νανάρα ώστε να σε κοιμίζω .

Νανάκια θα το κάμω εγώ να γοργομεγαλώσει να σύρει κλώνους και βλαστούς τον κόσμο να γεμώσει .

Παιδί μου κι ανέ κοιμηθείς τρεις χώρες σου χαρίζω τρεις χώρες και τρία χωριά και τρία μοναστήρια . Εις τα χωριά να γεύγεσαι στσι χώρες να κοιμάσαι και στα μοναστηράκια σου να πα’ μα λειτουργάσαι.

Κοιμάται ο ήλιος στα βουνά κι η πέρδικα στη ρούγα το ψάρι στην ακρογιαλιά και το μωρό στην κουνιά .

Να σε κοιμήσω θέλω εγώ στην κούνια την καρένια και στα ψιλά παπλώματα τα μαργαριταρένια .

Νάνι , νάνι ,νάνι , νάνι , κι όπου το πονεί να γιάνει . Νάνι , νάνι , κοίμησέ το , Παναγιά μου φύλαξέ το. Νάνι του , νανάκια του ύπνος στα ματάκια του . Νάνι του να κοιμηθεί το …

Να κάμει θέλει δυο νανά να κάμει θέλει τρία να κάμει θέλει τέσσερα με το παιδί του Ρήγα .

Ο δείπνος είναι πραγματειά κι ο ύπνος ειν’ καζάντι .

Η χάρη μπαίνει από το στόμα .

Ο άνθρωπος κυβερνά τις αισθήσεις του. Το ζώο κυβερνάται από τις αισθήσεις του.

Το πολύ φα(γ)ί σπληνιάζει και το λίγο μαραζιάζει .

Αισιόδοξος είναι ο άνθρωπος που βλέπει φως εκεί, που δεν υπάρχει, απαισιόδοξος είναι ο ανόητος που προσπαθεί να το σβήσει.

Ο πονεμένος αποκοιμήθηκε, ο νηστικός όχι .