Εγκυκλοπαίδεια

Εικονοστάσι είναι η καρδιά δυο Παναγίες έχει στη μια ανάβω το κερί την άλλη να προσέχει….

Και με τη τεχνητή καρδιά εργάζεται το σώμα φαίνεται δε τελειώσανε τα βάσανα μου ακόμα.

Θα κάμω τεχνητή καρδιά να νταγιαντά το πόνο γιατί χω τώρα μια καρδιά που αναστενάζει μόνο ….

Καρδιά μου επαναστάτρια ζώσου τα φισεκλίκια γιατί επιάστικες ξανά στου έρωτα τα δίχτυα … !!

Τάφο θα κάμω τη καρδιά και μέσα θα σε θάψω κιόντε θα πάψει να χτυπά να σ΄αγαπώ θα πάψω …

Να έβλεπα τη μάνα σου στο χασαπιό σφαγμένη, να την πουλούν με το κιλό κανείς να μην την παίρνει

Και ένα παλιό ξερό κλαδί μες στην δική σου αγκάλη καρπούς και ρίζες και βλαστούς με σένα θε να βγάλει!

Να μην γυρεύεις στον σεβντά να παίρνεις ότι δίνεις, είμαι τρεχούμενο νερό και δροσερό με πίνεις!

Ο λόγος που οι άνθρωποι αντιτίθενται στην πρόοδο δεν είναι επειδή μισούν τον πρόοδο, αλλά επειδή αγαπούν την αδράνεια.

Αυτός που κάνει κάτι πρέπει και να πάθει κάτι.

Την απραξία την βλέπω σαν ένα είδος αυτοκτονίας.

Δεν υπάρχει καλύτερο έρμα από τη δουλειά, για να διατηρήσεις τη σταθερότητα του νου και να τον γλιτώσεις από τους κινδύνους της τρέλας.

Η πράξη, το λουλούδι του λόγου.

Η απραξία είναι μητέρα όλων των κακών, αλλά και όλων των αρετών.

Η δουλειά είναι το δρεπάνι του χρόνου.

Το θλιβερό στον έρωτα δεν είναι μόνο το ότι δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα αλλά και ότι οι γλυκές απελπισίες που προκαλεί ξεχνιούνται γρήγορα.