Βρέφος – Παιδί

Πάω στη Μεντενιά , τη Σεντενιά , τη Σεντεπεντεκουδουνιά , να κόψω μέντενα , σέντενα , σεντεπεντεκούδουνα . Και μου λέγει η Μεντενιά , η Σεντενιά, η Σεντεπεντεκουδουνιά: Τα ‘χει ο αφέντης μετρημένα κι η κυρά λογαριασμένα ….

Άσπρη πέτρα , ξέξασπρη και από τον ήλιο ξεξασπρότερη …

Η συκιά μας η γερτή , η πευκολευκοτσουκλωτή κάνει τα σύκα τα γερτά , τα πευκολευκοτσουκλωτά ….

Δω στα κάτω κόβουν πεύκα . Τάχα πεύκα κόβουν τάχα ; Τάχα πέφτ’ ο πεύκος κάτω;

Μια εκκλησιά μολυβδωτή , μολυβδοκοντυλογλυπτοπελεκητή , ποιος την μολυβδοκοντυλογλυπτοπελέκησε; Ο γιος του μολυβδοκοντυλογλυπτοπελεκητή . Αν είχα εγώ τα σύνεργα , τα μίνεργα του γιου του μολυβδοκοντυλογλυπτοπελεκητή θα τη μολυβδοκοντυλογλυπτοπελεκούσα καλύτερα από το γιο του μολυβδοκοντυλογλυπτοπελεκητή …… ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ!!!!