Δεισιδαιμονίες

Όταν αφήνεις τις ντουλάπες ανοιχτές, λέγεται ότι ευνοείς τις κακές γλώσσες.

Οι παλιοί πάντα σφάζανε έναν κόκορα και τον θάβανε στα θεμέλια του σπιτιού όταν χτιζότανε, για να στεριώσει το σπίτι.

Διώχνεις την τύχη σου όταν κρατάς με τα χέρια σου το πρόσωπό σου, όταν κάθεσαι σε τραπέζι.

Σαν προγνωστικά του γένους του κυοφορούμενου είχαν και έχουν ακόμη, για τ΄ αγόρια, το καθαρό πρόσωπο και την προεξέχουσα κοιλιά της εγκύου και για τα κορίτσια τις «πανάδες» (λειχήνες) στο πρόσωπο και τα εξέχοντα προς τους γλουτούς (πισινούς).

Μόλις γεννιόταν το παιδί, καλούσαν τον παπά να περάσει την σχετική ευχή και να κάμει αγιασμό, που έπρεπε να διατηρείται μέχρι να σαραντίσει και με αυτόν άγιαζαν κάθε εισερχόμενο. Και ο σύζυγος έπρεπε να έρχεται νωρίς από την εργασία του …

Στο παιδί που γεννιόταν πρόσφεραν λίρα, αν είχαν, ή ασημένια δίφραγκα, με την ευχή «χώμα να πιάνει και μάλαμα να γίνεται».

Τον ομφάλιο λώρο του μωρού έπρεπε να τον θάψουν βαθειά ή να τον ρίξουν στη θάλασσα.

Παλαιότερα αλάτιζαν τα μωρά για να μην ιδρώνουν, όταν μεγάλωναν, και μυρίζει ο ιδρώτας. Από αυτό προήλθε η παροιμία «δεν μ΄ αλάτισε η μαμή και για αυτό ιδρώνω».

Στην γιορτή του Αγίου Συμεών του Θεοδόχου (3 Φεβρουαρίου) και 1 Σεπτεμβρίου, του Στυλίτη οι εγκυμονούσες απέφευγαν κάθε εργασία, γιατί διαφορετικά το παιδί θα γεννιόταν οπωσδήποτε «σημαδεμένο». Από βραδύς , πριν ξαπλώσει η έγκυος, όταν έβγαζε τα ρούχα της τα …

Μερικές εγκυμονούσες απέφευγαν από ντροπή να φανερώσουν την εγκυμοσύνη τους, πριν συμπληρώσουν τον 5ον μήνα της κυήσεως, «για να γίνει όμορφο το παιδί».

Η έγκυος έπρεπε να μη φλυαρεί, να μην κουτσομπολεύει, να μην συγκινείται ή να κλαίει, να μην κακολογεί, γιατί όλα αυτά τα ελαττώματα θα μεταδίδονταν στο κυοφορούμενο.

Η εγκυμονούσα έπρεπε να βλέπει ωραίες γυναίκες και όμορφους άνδρες, για να γίνει και το παιδί ωραίο. Απέφευγε τις δύσμορφες γριές ή γέρους, τους ιδιότροπους και τις παράξενες.

Έπρεπε να γίνεται η κάθε επιθυμία της εγκυμονούσης στα φαγητά, «να πάρει μυρωδιά», γιατί αλλιώτικα ήταν σίγουρη η αποβολή της.

Οι νεόνυμφοι δεν επιτρέπεται να επισκέπτονται λεχώνα πριν περάσουν σαράντα μέρες από το γάμο τους. Δεν πηγαίνουν σε κηδείες, ούτε επιτρέπεται κατά τα μνημόσυνα να παίρνουν κόλλυβα, για ένα χρόνο για να μη επισκιασθεί η ευτυχία τους.

Την πρώτη εβδομάδα του γάμου τους οι νεόνυμφοι, αποφεύγουν κάθε ασχολία, εκτός από την τακτοποίηση του νοικοκυριού τους , για να μην υπόκεινται σε βασκανίες.

Τα κολύκια στο γαμήλιο γεύμα, δεν τεμαχίζονται με μαχαίρι, αλλά κόβονται από νέους και νέες και όποιος πάρει το μεγαλύτερο τεμάχιο, πιστεύεται ότι θα παντρευτεί ενωρίτερα.