Μαντινάδες

Για πες μου ποιός σου τα μπλέξε τα φρύδια σου γαϊτάνι να δώσω ‘γω τα πλεχτικά να τα ‘χομε ομάδι .

Ακ’ κλούθα μου τσι πέρδικες να μάθεις να ξαμώνεις γιατί είσαι ακόμα ατζαμής και πράμα δε σκοτώνεις .

Ποτέ στη φιλενάδα σου μην πεις το μυστικό σου φίλη στη φίλη θα το πει κι είναι κακό δικό σου .

Ως έχει μια κουτσουρολιά εφύσηξε ο νους της και δεν ανεμαζώνεται στο σπίτι του κυρού της .

Είπα σου μη μπερδεύεσαι στης ζώνης μου τα κρούσα γιατί θα σύρεις βάσανα ως σαν την Αρετούσα .

Γυναίκας μη θαρρεύεσαι και λίγος είναι ο νους της σαν τόνε δει τον όμορφο ξελησμονά του αντρού της.

Ένας καλός παλιός ψαράς με μάθε να ψαρεύω και μου ‘πε στα ρηχά νερά ψαριά να μη γυρεύω .

Σαν είναι ο κυνηγός καλός τ’ άρματα ήντα τα θέλει αφού οι πιο πολλοί λαγοί πιάνονται με το τέλι .

Σα θες εσύ να σ’ αγαπώ κρυφά από τσι γειτόνους βάλε μηλιά στην πόρτα σου να χώνομαι τσι κλώνους .

Και άλλους λεβέντες έτυχε να κάμω συναλλήκι μα το ρεκόρ της λεβεντιάς σε ?σενα μόνο ανήκει .

Όταν μιλεί το στόμα σου πάντα μιλεί με τάξη και κάθε λέξη φαίνεται το μέλι πως θα στάξει .

Οπου υπάρχει το νερό είναι και πρασινάδα και άμα μιλήσει η γλώσσα σου λέει μια φρονιμάδα .

Στου πληγωμένου την αυλή λουλούδια πώς ν’ανθίσουν, που κάβγουνε τα δάκρυα, που χύνει ό,τι ποτίσουν.

Ανάθεμα να έχουνε οι φωτογράφοι όλοι που δε σου βάλανε φωνή να μου μιλείς, Μανώλη.

Τη μέρα, γιε μου, τση Λαμπρής θα στρώσω το τραπέζι, θα βάλω και στο ράδιο τα κρητικά, να παίζει.

Κάθε βραδιά στου ονείρου μου την αγκαλιά κοιμάσαι Το νιώθεις άραγε και συ, γλυκά να τυρανάσαι;