Μαντινάδες

Ο χρόνος είναι βότανο που τις πληγές γιατρεύει μα η πληγη μου όσο περνά τόσο χειροτερεύει .

Δε ξαναπάω μπλιό στα ωζά , δεν ξαναψήνω μπλιό καμίνι, μόνο θα πηαίνω στα Χανία για να θωρώ τα mini .

Όταν ποτέ δεν προσπαθείς ποτέ δεν θα πετύχεις και ούτε πρέπει να κρατάς παράπονα της τύχης .

Καινούριο πάλι το έβγαλεν η αγελάδα χούι, να μην την λένε αϊλέ μα να την λένε βούι.

Όλα τα μέσα οι γιατροί τα χρησιμοποιούνε άλλα δεν είναι ικανοί τον πόνο μου να δούνε .

Επέρασα από κόσκινο όσους θαρρούσα φίλους, μα τάξε πως κοσκίνισα , ανάθεμά το, ψύλλους.

Με το διαστημόπλοιο θα πάω στη σελήνη γιατί όσο έζησα στη γη δεν ένιωσα γαλήνη .

Στην κεφαλή οφείλονται τα πιο πολλά μας πάθη γιατί πληρώνει το κορμί της κεφαλής τα λάθη .

Ο άνδρας τις ημίγυμνες θέλει να τις κοιτάζει μα όμως δεν τις εκτιμά μόνο τις κάνει χάζι .

Φουρτουνιασμένη θάλασσα πως θα σε σιγανέψω να κάτσω στο ακρογιάλι σου λαυράκια να ψαρέψω .

Όσα είν’ τ’άστρα τ’ ουρανού, τόση και η καρδιά μου, τόσα και τα ξενύχτια μου, που σ’έχω μακριά μου.

Λοξές τσι ρίχνεις τσι μαθιές μα κείνες πάνε ντρέτα κι έχουν ακτίνα δράσεως έξη χιλιάδες μέτρα.

Ξεράθην ο βασιλικός, απούχες στη ντενέκα, γιάντα δεν τον επότιζες, ιδιότροπη γυναίκα.

Απ’του σπιτιού τα έπιπλα μ’ αρέσει το ντιβάνι να βλέπω εγώ το πάτωμα κι εκείνη το ταβάνι .

Ηθελα μόνο μια στιγμή τσι θάλλασας να μοιάσω, για να μπορέσω ολόκληρη την Κρήτη ν’αγκαλιάσω .

Τέσσερα επί τέσσερα, με σίδερα στα φώτα, κι όπου θωρώ ζωοκλοπή, εκεί πηγαίνω πρώτα.