Μαντινάδες

Όταν μιλεί η γλώσσα σου τον τόπο ομορφαίνεις και όποιος σε ακούσει σε αγαπά και στην καρδιά του μπαίνεις .

Γεια σου κουμπάρε μερακλή και μπήκες στην καρδιά μου και ώσπου να ζω θα σε αγαπώ είναι δικαίωμα μου .

Όλος ο κόσμος σε αγαπά αν θέλει και αν δε θέλει ,BR>γιατί είναι το στόμα σου χρυσό και η γλώσσα σου είναι μέλι .

Σαν τελειώσει η χαρά γίνεται στεναχώρια προπάντων όταν πιαίνουνε οι φίλοι χώρια- χώρια .

Ως και αν γεράσει ο μερακλής με το χρυσάφι μοιάζει ως και αν παλιώσει το χρυσό ποτέ του δεν σκουριάζει .

Ο πόνος τις πληγές μετρά και τις καλοζυγιάζει μα η χαρά καιρούς περνά και δεν τους λογαριάζει .

Τι μ’ ωφελεί αν σήμερα εσύ έχεις μετανιώσει αφού μου πήρες την καρδιά του χάρου να την δώσεις .

Τα πιο μεγάλα μυστικά τα φανερώνει ο χρόνος και δε θα μείνει μυστικός μήτε ο δικός μου πόνος .

Ισόβια με δίκασαν μα τι έχεις να κερδίσεις ένα κορμί απ’ τη ζωή παντοτινά θα σβήσεις .

Σε θάλασσα δυσκολιών βρίσκομαι πάντα θύμα και με χτυπά αλύπητα των στεναγμών το κύμα .

Μα ‘γω ‘χω ‘να καλό τσιφτέ και ένα καλό κουλούκι κι όταν θα βγω εις τσι πέρδικες μου πέφτουνε μπουλούκι .

Όποιος πονεί δεν το ξεχνά μόνο το συνηθίζει μα μοναχός πολλές φορές θυμάται και δακρύζει .

Νερατζολεμονιά μου θα σου κλουθώ τσι πέρδικες να κάθομαι από πέρα για να μετρώ τσι μπαλωθιές που παίζεις στον αέρα .

Αν είσαι νέος σκέφτεσαι τη γη να κατακτήσεις αν είσαι γέρος σου ‘μειναν μόνο οι αναμνήσεις .

Σύννεφα φέρετε βροχή κι αστροπελέκια νύχτα και τα δικά μου δάκρυα μέσα στην μπόρα πνίχτα .

Σύννεφα πάρτε με μακριά στης θάλασσας τα βάθη και το δικό μου το χαμό κανένας μην το μάθει .