Παράδοση

Ψηλά ‘χεις τον εγωισμό κούκλα μου και θα σφάλεις σαν δεις εκείνον π’ αγαπάς, στο πλάι κάποιας άλλης .

Σ’ ορκίζομαι πως σ’ αγαπώ, στη μάνα που με γέννα Γι’ αυτό και σε παρακαλώ μη πέζεις μετα μένα.

Χαρές από την πόρτα μου πολλές περνοόν την ώρα , μα δέν εστάθηκε ποτέ μιά να μου δώσει γνώρα.

Μην αποθάνεις μη διαβείς για δε μπορώ να κλαίω, φίλο δεν έχω μπιστικό, τον πόνο μου να λέω.

Μια πέρδικα σε ένα κλουβί >br>θωρώ και τη λυπούμε , και να τσι ‘νοίξω δεν μπορώ κι όλο στεναχωρούμε .

Μοίρα δε σε φοβούμαι μπλιό

Η σκέψη πάντα όπου σταθώ μου φέρνει την σκιά σου , και ζω μ’ αυτή σαν δε μπορώ αλλιώς να ‘ρθω κοντά σου .

Για πέ μου ήντα σου ‘κανα κι όλο με βασανίζεις , και όσα χτίζω ολημερίς τη νύχτα τα γκρεμίζεις.

Οσ’ αγαπώ δε σ’ αγαπά η μάνα που σε γέννα , γιατί έχει κι άλλλα ν’ αγαπά μα εγώ έχω μόνο εσένα .

Ο χάρος θέλει σκότωμα και η κεφαλή του κόμμα (κόψιμο) , γιατί διαλέγει τσι καλούς και βάνει τσι στο χώμα.

Οντέ θα ιδώ μαύρο πουλί ποτέ δε το σκοτώνω , γιατί κι αυτό για να φορεί μαύρα θα νέχει πόνο.

Μ’ έκανες και σ’ αγάπησα και τώρα μ’ άπαρνιέσαι , εσύ δεν είσαι Χριστιανή, Θεό δε συλλογιέσαι .

Άνοιξε το παράθυρο το κρουσταλλένιο τζάμι αγάπης λόγια να σου πω έπειτα κλειστό πάλι .

Απομονή τσ’ απομονής, καρτέρει και καρτέρει , ετούτος ο ανήφορος , κατήφορο θα φέρει.

Ποιος άλλος πόνος την καρδιά μπορεί να σου μαράνει Ωσάν τσ’ αγάπης την πληγή κι όμως δε θες να γιάνει.

Ήσφαλα που σ’ αγάπησα τρέλλα ‘καμα μεγάλη , δεν κάτεχα η κουζουλή πως αγαπούσες άλλη.