Παράδοση

Δε μου ‘πε να τραγουδώ μουδέ κρασί να πίνω μόνο σε σπήλιο σκοτεινό τα δάκρυα να χύνω .

Με τον καιρό οι συννεφιές , περνούνε κι γι-αντάρες ευχές μεγάλες γίνουνται με τον καιρό οι κατάρες .

Να σε σκοτώσω σκέφτομαι μα ‘μένανε λυπούμαι που κάθε βράδυ θα ‘ρχομαι στο τάφο να κοιμούμαι.

Οι δύο ν’ αγγίξουν στην καρδιά κι η άλλη στα μυαλά σου κι εις την αφρό της θάλασσας να βρούσι τα μαλλιά σου . 

Οντας διαβαίνει με πολλούς κάνει πως δεν την βλέπει κι όντας διαβαίνει αμοναχός , γλυκό φιλί τσ’ αρπάζει .

Ποιος εις τον κόσμο εφάνηκε κι αγάπη δεν κατέχει ; ποιος δεν την εδοκίμασε και ποιος δεν την ξετρέχει ;

Το ξέρω είναι δύσκολο φως μου να σ’ αποκτήσω μα εύκολο να σ’ αγαπώ όσον καιρό κι αν ζήσω .

Από πηγή πάλιν πηγή κι από πηγή πηγάδι κι από παλιά φιλήματα πάλιν καινούργια αγάπη .

Ούλοι τον ήλιο βλέπουνε που πάει να βασιλέψει κι η κόρη που ‘χε τον καημό το πέλαγο αγνατεύει .

Και πως μπορώ να σ’ αρνηθώ , κι α θέλω δε μ’ αφήνει τούτη η καρδιά που τσ’ ήναψες τσ’ αγάπης το καμίνι.

Γιαντα μου λες δε μ΄αγαπας γιαντα δε με θυμάσαι και τη φτωχή μου τη καρδιά λίγο δε τη λυπάσαι .

Εψές επερνοδιάβαινα κόρη εκ τη γειτονιά σου κι η γειτονιά σου μ’ ήνιωσε και συ , κόρη , ετοιμάσου .

Γιατί όποιος ξέρει μα μιλεί με γνώση και με χάρη κάμνει μια λυπηρή καρδιά παρηγοριά να πάρει.

Οποιο πουλί ψηλοπετά κείνο φωθιά το βρίσκει , και καίγουντ’ οι φτερούγες του και πέφτει και βαρίσκει .

Γιαντα αγάπη μου γλυκιά να θες να χωριστούμε και τα πικρά μας βάσανα να μην τα μοιραστούμε .

Ολοι δοξεύουν μ’ άρματα , όλοι με τα δοξάρια και συ εκ το παραθύρι σου δοξεύεις με τα μάτια .