Παράδοση

Από της γης βγαίνει νερό κι όχ’ την ελιά το λάδι κι από τη μάνα την καλή βγαίνει το παλικάρι .

Φωνάζω , σκούζω δυνατά στον τάφο του γυρμένη μα δεν ακούνε τις φωνές στον τάφο οι πεθαμένοι .

Ο ξάστερος ο ουρανός ν” αστράψει δε φοβάται Κι ο άνθρωπος ο καθαρός φόβο δε συλλογάται.

Στάλα τη στάλα το νερό τρουπάτο το λιθάρι κι η κόρη με τα ν’αζια της σφάζει το παλικάρι .

Με φίλησες κι αρρώστησα , φίλα με για να γιάνω και πάλι ματαφίλα με μην πέσω κι αποθάνω .

Όσο πιο δύσκολοι καιροί ακόμη και να ‘ρθούνε Στο μονοπάτι τση τιμής διαβάτη θα με βρούνε.

Η μάνα σου στον ύπνο της σ’ ονειροφαντασιά της είδε να γεννηθεί δαυλός να κάψει την καρδιά της .

Μην αγαπήσεις άνθρωπον δίχως να σ’ αγαπήσει κι αν δεν ιδείς τα μάτια του να τρέχουν σαν τη βρύση .

Το άδικο εγεννήθηκε πριχού να γεννηθούμε Κι όπου κι αν πάμε, σύντεκνε, ομπρός μας θα το βρούμε.

Ονομάζονταν έτσι σκόπελοι στην είσοδο της Μαύρης Θάλασσας, που αδιάκοπα συγκρούονταν κατά την αρχαία μυθολογία και εμπόδιζαν έτσι τους θαλασσινούς να περάσουν τα στενά του Βοσπόρου. Πρώτοι κατόρθωσαν να την περάσουν χωρίς να πάθουν τίποτε οι Αργοναύτες με την Αργώ …

Ο βασιλιάς είχε ζητήσει και είχε πάρει από το θεό Διόνυσο το χάρισμα να μετατρέπει σε χρυσάφι ότι θ’ άγγιζε. Έτσι όμως, μ’ όλα τα πλούτη που μπορούσε να έχει, ήταν καταδικασμένος να πεθάνει από ασιτία. Ο θεό όμως τον …

Δηλ. εκείνος που έκανε την πληγή, ο ίδιος θα τη γιατρέψει.– Όταν ο βασιλιάς Τήλεφος πληγώθηκε από τη λόγχη του Αχιλλέα και δεν έβρισκε γιατρειά, το μαντείο που ρώτησε έδωσε την απάντηση αυτή, και τότε ο Αχιλλέας τον γιάτρεψε με …

Ήταν πυθαγόρειοι φιλόσοφοι και οι δύο, που ζούσαν στις Συρακούσες της Σικελίας (4ος αι. π.Χ.), ενωμένοι με φιλία παροιμιακή. Όταν ο Φιντίας, καταδικασμένος σε θάνατο, ζήτησε από τον τύραννο Διονύσιο μια προθεσμία για να τελειώσει μερικές του υποθέσεις, προσφέρθηκε ο …

Δηλ. δεν κλέβω τη νίκη. Με τα αξιόπρεπα αυτά και περήφανα λόγια αρνήθηκε ο Μεγάλος Αλέξανδρος να ακολουθήσει τη συμβουλή των στρατηγών του πριν από τη μάχη στα Γαυγάμηλα (331π.Χ.) να ριχτεί δηλ. στους πολυάριθμους εχθρούς αιφνιδιαστικά τη νύχτα (Πλούταρχος, …

Έτσι ονόμασε ο Αγαμέμνονας το μάντη Κάλχα, όταν αυτός, ρωτημένος από τον Αχιλλέα τι έφταιγε για την πανούκλα που θέριζε τους Έλληνες ύστερα από εννιά χρόνων πόλεμο στην Τροία, απάντησε πως φταίει ο Αγαμέμνονας, γιατί πρόσβαλε τον ιερέα του Απόλλωνα …

Η σπαρτιατική αγωγή συνήθιζε τους νέους να είναι λιγόλογοι, και αυτό ήταν το σπαρτιατικό ιδανικό, όπως φαίνεται και από τη γνωστή αγγελία που έστειλε στη Σπάρτη ο επιστολέας του Μινδάρου.