Παράδοση

Γίνε στον κάμπο λεμονιά Και εγώ στα όρη χιόνι Να λιώνω να ποτίζουνται Οι δροσεροί σου κλώνοι.

Στους επίσημους αρραβώνες το σόι του γαμπρού πήγαινε τα «ο νια», ένα έθιμο πού συνηθίζεται και σήμερα. Τα σ’νιά είναι πανέρια γεμάτα δώρα για τη νύφη. Τα δώρα συνοδεύονταν απαραιτήτως και από ένα ψάρι γεμιστό στο φούρνο – κατά κανόνα …

Έκφραση πού χρησιμοποιείτε για κάθε τι πού χαρακτηρίζεται ως πηγή αφθονίας. Ο Πακτωλός ήταν ο χρυσοφόρος ποταμός της Λυδίας.

Κι ο κοτσιφός που είναι πουλί Και κείνος έχει πίκρα γι’ αυτό του τα’ δωσε ο Θεός τα μαύρα και φορείτα.

Ο αρραβώνας γινόταν βράδυ του Σαββάτου ή γιορτερές μέρες. Ο γαμπρός απουσίαζε. Παρευρίσκονταν μόνο τα πεθερικά με τους συγγενείς . ΄Έπρεπε όμως τα άτομα που θα πήγαιναν στη νύφη να μην είναι ζυγά. Αν ήταν το θεωρούσαν κακό σημάδι για …

Φράση πού είπε ο Χαρίλαος Τρικούπης (1832-1896) στην βουλή παραδεχόμενος την αδυναμία του κράτους να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του εξ αιτίας των εκτεταμένων δαπανών για δημόσια έργα.

Έχω παράξενη καρδιά Και πάντα τη μαλώνω Γιατί γελά χωρίς χαρά Και κλαίει δίχως πόνο.

Όσο διαρκούσε ο αρραβώνας συνηθιζόταν, στην γιορτή της Παναγίας, η πεθερά να στέλνει στη νύφη ένα καρπούζι με φλουρί, καθώς και του Αγίου Θεοδώρου μια καρυδόπιτα. Οι μητέρες και των δύο παιδιών, όταν ζύμωναν ψωμί, πήγαινε η μία στην άλλη. …

Μπαίνοντας η Άνοιξη, γίνονταν οι καλικαίρες. Τότε λοιπόν που ήταν ακόμα τρυφερές τις έκοβαν τα τσοπανάκια που φυλάγανε τα πρόβατα και τις χτυπούσαν το ένα στα πόδια του άλλου λέγοντας: «Φύγε φύγε καψαλίθρα, έρχεται η καλοκαιρίθρα». Με τον τρόπο αυτό …

Την πρώτη κάθε μήνα, οι γυναίκες δεν δάνειζαν φωτιά, προζύμι ή οτιδήποτε άλλο, για να μη γίνει κακό στο σπίτι. Θεωρούσαν γρουσουζιά, αν τη μέρα αυτή έμπαινε στο σπίτι χήρα γυναίκα ή άρρωστος άνθρωπος. Ακόμα πίστευαν πως αν έβρεχε την …

Την Άνοιξη οι άνθρωποι πριν βγουν από τα σπίτια τους, φρόντιζαν να φάνε λίγο ψωμί, για να μη τους κουμπώσει ο κούκος ή η τρυγόνα. Αν τύχαινε και τους άκουγαν, πριν βάλλουν κάτι στο στόμα τους, τότε λέγανε ότι τους …

Πιστευόταν πως ο κούκος την Άνοιξη είχε και μαντικές ικανότητες. Έλεγαν ότι ο κούκος μπορούσε να προβλέψει πόσα χρόνια θα ζούσε κανείς, μετρώντας τα κελαηδήματά του αμέσως μετά από τα λόγια: «Κούκο μου κουκάκι μου κι αργυρό κουμπάκι μου ήθελα …

Την πρώτη του Μάρτη, παίρνανε ένα μποτσίκι, το κρατούσαν από το κοτσάνι και μ’ αυτό χτυπούσαν τις πόρτες του σπιτιού λέγοντας: «Έξω ψύλλοι, ποντικοί, μέσα ο Μάρτης κι η χαρά».

«Παρασκευή και Σάββατο, ποτέ άφεγγο δεν μένει». Η Παρασκευή και το Σάββατο πάντα έχουν φεγγάρι.

Όταν κάποιος τσοπάνος έδινε σε κάποιον γάλα, έπρεπε να του επιστραφεί το δοχείο άπλυτο, για το καλό της στάνης.

Στις 21 Νοεμβρίου οπότε είναι και τα Εισόδεια της Θεοτόκου, της Παναγίας της Μισοσπορίτισας, όπως έλεγαν, οι ζευγολάτες θα έπρεπε να έχουν τελειώσει τη σπορά και οι τσοπάνηδες θα έπρεπε να έχουν κατέβει στα χειμαδιά, διαφορετικά έλεγαν: «Μισόσπειρες, μισόφαγες, μισή …