Παράδοση

Κατά το ξεροκέφαλο και το προσκέφαλο.

Αυτός μαλώνει με τα ρούχα του.

Αης Αντρέας έφτασε, το κρύο αντρειεύει.

Ξημερώνει και βραδιάζει κι η ζωή μας δεν αλλάζει.

Νηστεύει ο δούλος του Θεού, γιατί δεν έχει να φάει.

Μάρτης έβρεχε, θεριστής χαιρόταν.

Όποιος αγάλια περπατάει, πολύ μακριά πηγαίνει.

Δυο μαλώνουν; δυο φταίνε. Mονός καυγάς δε γίνεται.

Η γκρίνια φέρνει φτώχεια κι η φτώχεια φέρνει γκρίνια.

Εύκολο πράγμα για τον υγιή να παρηγορεί τον ασθενή.

Μόλις πονέσει το κεφάλι σου, όλο το σώμα σε πονεί.

Κι από πίσω μάτια έχει.

Αυτά είναι λόγια της καραβάνας.

Αυτός έκαμε της αλεπούς τον όρκο.

Βγάνει οχτώ και τρώει δέκα.

“Το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο “. Τη νεοελληνική παροιμία, που λέγεται σε περιπτώσεις συνεργασίας, ερμηνεύει ο Μ.Μερακλής: με την αλληλοβοήθεια εξυπηρετούνται οι άνθρωποι μεταξύ τους. Αντίστοιχο της περίφημης ρήσης του Μενάνδρου: “χείρ χείρα νίπτει”.