Παράδοση

Ποιος στραβός δε θέλει το φως του.

Πολλές φορές πάει η κολοκύθα για νερό, μία πάει και δε γυρίζει.

Που πας ξιπόλητος στ’ αγκάθια;

Που πάς ξεβράκωτος στ’ αγγούρια;

Πως πάνε οι στραβοί στον Άδη; Ένας κοντά στον άλλονε.

Πως πάνε κόρακα τα παιδιά σου; Όσο πάνε και μαυρίζουνε.

Ρωτώντας παν στη πόλη.

Σ’ αγαπώ κυρά να κλάνεις αλλά μην το παρακάνεις.

Σαν το χιόνι στον κόρφο του.

Σαν τις κακές συννυφάδες.

Πες μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι.

Πήγε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι.

Μικρή μου η φιλενάδα σου είναι πρωτύτερη σου ζηλεύει κι αγαπά τόνε η τον ντελικανή σου .

Αρισμαροβιτσόβεργα και διαμαντένια πέτρα πως να ‘θελα ανταμώσουμε το μάτι μου εξεπέτα .

Πάλι καυγά εβάλανε τα γιασεμιά κι οι κρίνοι γιατί μυρίζουνε αυτά και όμορφοι είναι εκείνοι .

Πρόβαλλε στο παράθυρο να δω το πρόσωπο σου να δροσερέψω να γενώ σαν το βασιλικό σου .