Παράδοση

Όσο είν’ ο νους μου στο χωράφι τόσα βόϊδα να βρεθούνε.

Όποιος δεν μιλάει το θάφτουν ζωντανό.

Όποιος κατουράει στη θάλασσα το βρίσκει στ’ αλάτι.

Όποιος κεντάει το γάιδαρο μυρίζεται τις πορδές του.

Όποιος πίνει βερεσέ μεθάει δυό φορές.

Όποιος σκάβει το λάκκο τ’ αλλουνού, πέφτει ο ίδιος μέσα.

Όποιος έχει αμπέλι, ας βρει δραγάτη.

Όποιος νύχτα περπατεί λάσπες και σκατά πατεί.

Τη μάνα μου την αγαπώ γιατί πονεί για μένα Μα όχι αγάπη μου γλυκιά όσο αγαπώ εσένα .

Μα εγώ μικρή μου σ’ αγαπώ μα συ δεν το κατέχεις Να θελα να σου το πει κανείς φίλο θελα τον έχεις .

Επήρα πάλι το Μαριώ πέντε – έξι χουβαρντάδες και πάνε να γλεντήσουνε στους κάτω Μαχαλάδες .

Χωρίς να κάνω έγκλημα και δίχως να σου παίξω έκλεισες σκύλα την καρδιά και μ’ άφησες απ’ έξω .

Ως έχει μια κουτσουρολιά ξανοίγει να με κάψει ουρανέ μην το δεχτείς και γη μην το βαστάξεις .

Ανάθεμα τόνε το νιο που θα παρακαλέσει από δυο φορές προξενητή στην κοπελιά να πέψει.

Τρακόσες αγαπητικιές να κάνει ο νιος το χρόνο, και μια να κάνει η κοπελιά είναι ντροπή στο κόσμο.

Είναι γυναίκα που βαστά παλικαριού ταμπιέτι και κατά που ‘ναι ο άνθρωπος του κάνει το ραέτι.