Παροιμίες

Μονός καυγάς δε γίνεται.

Μαθημένα/ συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια.

Γαμπρός υιός κι γίνεται και νύφη θεγατέρα.

Φταίει ο γάιδαρος και δέρνει το σαμάρι.

Αν είσαι και παππάς, με την αράδα σου θα πας .

Κάθε τόπος και ζακόνι, κάθε μαχαλάς και τάξη.

Καιρό σου κάνει και λυχνάς, για δες καιρός απού ’ναι , μα δα γυρίσει και Βορράς να ξελογαριαστούμε .

Είμαι ψαράς και ρίχνω το καλά το παραγάδι και δα σε πιάσω θες δε θες, μια νύχτα με σκοτάδι .

Είμαι ψαράς και έχω τα σύνεργα καινούρια , μα δε δολώνω σε σουπιές μόνο σε μελανούρια .

Σαν είν’ ο κυνηγός καλός και λαγονεύει ο σκύλος , όπου και να κρύβεται λαγός δεν τη γλιτώνει ο φίλος .

Γενάρη μήνα κλάδευγε, φεγγάρι μην ξανοίγεις.

Εγώ ’μ’ αυτός ο κυνηγός, πού’χω τα σβέλτα χέρια και δε μου φεύγουν οι λαγοί μήτε τα περιστέρια .

Χιονίζει το Γενάρη, χαρές τον Αλωνάρη .

Στα άνθη πάνω τριγυρνάς και βγάνεις το ψωμί σου κι όσο δουλεύγεις πιο πολύ μικραίνει κι η ζωή σου .

Τσι δεκαεφτά του Γεναριού, είναι κερά τ’ Αγιαντωνιού. Τοτεσάς, κερά Μαντόνα, είν’ η φούρια του Χειμώνα .

Εδά ’ν’ αργά κι είναι καλά και χαίρουντ’ οι αργάτες κι ο νοικοκύρης κι η κυρά γρίζουνται σα τζι κάτες.