Παροιμίες

Γενάρη μήνα κλάδευγε, φεγγάρι μην ξανοίγεις.

Εγώ ’μ’ αυτός ο κυνηγός, πού’χω τα σβέλτα χέρια και δε μου φεύγουν οι λαγοί μήτε τα περιστέρια .

Χιονίζει το Γενάρη, χαρές τον Αλωνάρη .

Στα άνθη πάνω τριγυρνάς και βγάνεις το ψωμί σου κι όσο δουλεύγεις πιο πολύ μικραίνει κι η ζωή σου .

Τσι δεκαεφτά του Γεναριού, είναι κερά τ’ Αγιαντωνιού. Τοτεσάς, κερά Μαντόνα, είν’ η φούρια του Χειμώνα .

Εδά ’ν’ αργά κι είναι καλά και χαίρουντ’ οι αργάτες κι ο νοικοκύρης κι η κυρά γρίζουνται σα τζι κάτες.

Το Μάρτη ξύλα φύλασσε, μην κάψεις τα καζίκια και τω βουγιώ σου άχερα, μη φάνε τα κοφίνια.

Θαυμάζω ντη τη μέλισσα, νοικοκυρά ’ναι πρώτη. Μακάρι τέτοια προκοπή να ’χανε κι οι ανθρώποι.

Το Μαρταπρίλη πότιζε, ν’ Αυγοστοκαμαρώνεις.

Του Μαρταπρίλη τα νερά, πηλά και χώματα ’ναι .

Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι.

Δουλεμένο, ζηλεμένο.

Δύο γάϊδαροι μαλώναν σε ξένο αχερώνα.

Καλύτερα άδεια τσέπη, παρά άδειο κεφάλι.

Αν δε λαλήσει τζίτζικας, δεν ήρθε καλοκαίρι .

Έναν έναν παίρνει ο Χάρος.