Ηπατίτιδα

Η πλειονότητα των κρουσμάτων ηπατίτιδας οφείλεται στους ιούς A, B, C, D και E και κυρίως στους τρεις πρώτους. Ωστόσο, λοίμωξη στο συκώτι μπορεί να προκαλέσουν και άλλοι ιοί, όπως ο ιός της λοιμώδους μονοπυρήνωσης και ο μεγαλοκυτταροϊός. Όμως, αυτού του …

Μία από τις κυριότερες αιτίες για την εμφάνιση της ηπατίτιδας είναι και η τοξική επίδραση ουσιών. Η κατάχρηση αλκοόλ ή η έκθεση σε βαρέα μέταλλα λόγω επαγγέλματος, όπως για παράδειγμα για όσους κατασκευάζουν μολύβδινες μπαταρίες.

Όταν κάποιος πάσχει από ασθένειες όπως η σαλμονέλα, η σύφιλη, η βρουκέλωση, ο τυφοειδής ή ο μελιταίος πυρετός, ή ελονοσία, σπάνια μπορεί να εμφανίσει και ηπατίτιδα ελαφριάς μορφής.

Η οξεία ηπατίτιδα προκαλείται από όλους τους ιούς της ηπατίτιδας. Εκδηλώνεται λίγες εβδομάδες έως μήνες  μετά την επίθεση του ιού στον οργανισμό. Ενδέχεται τα συμπτώματα να είναι τόσο ελαφριά, ώστε ο ασθενής να μην καταλάβει το παραμικρό.

Τα συμπτώματα της οξείας ηπατίτιδας είναι η κούραση, η ανορεξία, η ναυτία, ο εμετός, η διάρρροια, οι μυϊκοί πόνοι και οι πόνοι στις αρθρώσεις, τα σκουρόχρωμα ούρα, το αίσθημα βάρους στο δεξιό τμήμα της κοιλιάς, επίσης ο ασθενής μπορεί να …

Η πιο επικίνδυνη περίπτωση οξείας ηπατίτιδας είναι η λεγόμενη κεραυνοβόλος ηπατίτιδα, η οποία είναι σπάνια και μπορεί να αποβεί μοιραία, αν δεν μεσολαβήσει επείγουσα μεταμόσχευση ήπατος.

Η χρόνια ηπατίτιδα εγκαθίσταται όταν ο οργανισμός δεν καταφέρνει να αποβάλει τον ιό κατά τη φάση της οξείας ηπατίτιδας. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν έχει εκδηλωθεί ηπατίτιδα B, C ή D και ποτέ A ή E. Συνήθως, οι χρόνιες …

Οι πιο πολλοί ασθενείς με οξεία ιογενή ηπατίτιδα δεν έχουν ανάγκη από ειδική θεραπεία, επειδή τις περισσότερες φορές η λοίμωξη αυτοϊάται. Εξαίρεση αποτελούν οι ασθενείς με οξεία ηπατίτιδα B ή C, που χρειάζονται ειδική θεραπεία, καθώς η νόσος εξελίσσεται σε …

Η ηπατίτιδα Α υποχωρεί 1-2 εβδομάδες, μετά τη θεραπεία. Σπάνια μπορεί να αποβεί θανατηφόρα. Το χρονικό διάτημα μέσα από το οποίο μπορεί να μεταδοθεί κυμαίνεται από δύο εβδομάδες πριν εκδηλωθεί  νόσος έως μία το πολύ εβδομάδα μετά τη εκδήκωση της. …

Η ηπατίιδα Β (HBV) μεταδίδεται από το αίμα, τα παράγωγα του, τις εκκρίσεις του σώματος, καθώς και με τη σεξουαλική επαφή. Ομάδες υψηλού κινδύνου θεωρούνται οι ομοφυλόφιλοι, οι χρήστες ενδοφλέβιων τοξικών ουσιών, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και οι ασθενείς …

Η ηπατίτιδα Β κάνει την εμφάνιση της με ανορεξία, ναυτία, αρθραλαγία και πυρετό. Στη συνέχεια ο ασθενείς παρουσιάζει ίκτερο, ηπατομεγαλία, ηπατική ευαισθησία και ορισμένες φορές σπληνομεγαλία και λεμφαδενοπάθεια. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, το 55% των ασθενών που μολύνονται με το …

Η έκθεση στον ιό της ηπατίτιδας Β έχει πέντε πιθανούς τρόπους εξέλιξης. Αυτοί είναι :  η νόσος μπορεί να μην αναπτυνθεί, μπορεί να αναπτυχθεί οξεία ηπατίτιδα με επακόλουθη ίαση της, μπορεί να αναπτυχθεί οξεία κεραυνοβόλος ηπατίτιδα με παράλληλη νέκρωση των ηπατικών …

Η ηπατίτιδα Β ανιχνεύεται με εργατηριακό έλεγχο και αντιμετωπίζεται συντηρητικά με υποστηρικτική θεραπεία. Πρέπει να αποφεύγονται το αλκοόλ και άλλες τοξικές ουσίες για το ήπαρ. Προληπτικά μέτρα αποτελούν η καλή υγιεινή, καθώς και το εμβόλιο κατά της ηπατίτισας Β στις …

Η ηπατίτιδα C (HVC) μεταδίδετα κυρίως όπως και η Β και είναι πολύ πιθνό να εμφανιστεί στις ίδιες ομάδες υψηλού κινδύνου. Μαζί με τη Β θεωρείται από τις πιο σοβαρές ασθένειες. Ειδικότερα για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αποτελεί μεγαλύτερο …

Η ηπατίτιδα Ε (HEV) απαντάται σε αναπτυσσόμενες και υπανάπτυκτες χώρες. Αίτιο μετάδοσης σε περιπτώσεις επιδημίας μπορεί να αποτελέσει το μολυσμένο νερό, ενώ δεν υπάρχει εμβόλιο.

Η ηπατίτιδα Α (HVA), μεταδίδεται κυρίως από τα ανθρώπινα περιττώματα και σπανιότατα δια του αίματος. Τα συμπτώματα είναι η ανορεξία, η ναυτία, η αρθραλγία και ο πυρετός. Στη συνέχεια ο ασθενής παρουσιάζει ίκτερο, ηπατομεγαλία, ηπατική ευαισθησία και ορισμένες φορές σπληνομεγαλία …