Υγεία – Ασθένειες

Η ηπατίτιδα Α ανιχνεύεται με εργαστηριακό έλεγχο και αντιμετωπίζεται συντηρητικά με υποστηρικτική θεραπεία. Κατα τη διάρκεια της θεραπείας και της αποθεραπείας πρέπει να αποφεύγονται το αλκοόλ και άλλες τοξικές για το ήπαρ ουσίες.

Η ηπατίτιδα Α υποχωρεί 1-2 εβδομάδες, μετά τη θεραπεία. Σπάνια μπορεί να αποβεί θανατηφόρα. Το χρονικό διάτημα μέσα από το οποίο μπορεί να μεταδοθεί κυμαίνεται από δύο εβδομάδες πριν εκδηλωθεί  νόσος έως μία το πολύ εβδομάδα μετά τη εκδήκωση της. …

Η ηπατίιδα Β (HBV) μεταδίδεται από το αίμα, τα παράγωγα του, τις εκκρίσεις του σώματος, καθώς και με τη σεξουαλική επαφή. Ομάδες υψηλού κινδύνου θεωρούνται οι ομοφυλόφιλοι, οι χρήστες ενδοφλέβιων τοξικών ουσιών, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και οι ασθενείς …

Η ηπατίτιδα Β κάνει την εμφάνιση της με ανορεξία, ναυτία, αρθραλαγία και πυρετό. Στη συνέχεια ο ασθενείς παρουσιάζει ίκτερο, ηπατομεγαλία, ηπατική ευαισθησία και ορισμένες φορές σπληνομεγαλία και λεμφαδενοπάθεια. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, το 55% των ασθενών που μολύνονται με το …

Η έκθεση στον ιό της ηπατίτιδας Β έχει πέντε πιθανούς τρόπους εξέλιξης. Αυτοί είναι :  η νόσος μπορεί να μην αναπτυνθεί, μπορεί να αναπτυχθεί οξεία ηπατίτιδα με επακόλουθη ίαση της, μπορεί να αναπτυχθεί οξεία κεραυνοβόλος ηπατίτιδα με παράλληλη νέκρωση των ηπατικών …

Η ηπατίτιδα Β ανιχνεύεται με εργατηριακό έλεγχο και αντιμετωπίζεται συντηρητικά με υποστηρικτική θεραπεία. Πρέπει να αποφεύγονται το αλκοόλ και άλλες τοξικές ουσίες για το ήπαρ. Προληπτικά μέτρα αποτελούν η καλή υγιεινή, καθώς και το εμβόλιο κατά της ηπατίτισας Β στις …

Η ηπατίτιδα C (HVC) μεταδίδετα κυρίως όπως και η Β και είναι πολύ πιθνό να εμφανιστεί στις ίδιες ομάδες υψηλού κινδύνου. Μαζί με τη Β θεωρείται από τις πιο σοβαρές ασθένειες. Ειδικότερα για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αποτελεί μεγαλύτερο …

Η ηπατίτιδα Ε (HEV) απαντάται σε αναπτυσσόμενες και υπανάπτυκτες χώρες. Αίτιο μετάδοσης σε περιπτώσεις επιδημίας μπορεί να αποτελέσει το μολυσμένο νερό, ενώ δεν υπάρχει εμβόλιο.

Η λεύκη είναι μια πάθηση που οφείλεται σε απώλεια της μελάγχρωσης του δέρματος. Η απώλεια αυτή έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση λευκών κηλίδων πάνω στο δέρμα με ακανόνιστο σχήμα και ποικιλία στο μέγεθος.

Υπολογίζεται ότι η λεύκη εμφανίζεται στο 1-4% του γενικού πληθυσμού παγκοσμίως. Στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό κυμαίνεται στο 2,5-3%. Εμφανίζεται σε οποιαδήποτε ηλικία και στα δύο φύλα, προσβάλλει όμως συχνότερα άτομα ηλικίας 10-30ετών.

Τα πιο συχνά μέρη εμφάνισης της λεύκης στο δέρμα είναι ο λαιμός, η περιοχή γύρω από τα μάτια και γύρω από το στόμα, τη μύτη, τις θηλές των μαστών, τα χέρια, ο ομφαλός και τα γεννητικά όργανα. Από τη στιγμή …

Στην εντοπισμένη μορφή λεύκης έχουμε μία ή περισσότερες λευκές κηλίδες σε μία μόνο περιοχή ή τμηματικά και σε κάποιες άλλες ακόμα.

Στη γενικευμένη μορφή λεύκης, μπορεί να υπάρχουν λευκές κηλίδες διάσπαρτες, χωρίς κάποια ειδική κατανομή ή μπορεί να υπάρχει ολικός ή σχεδόν ολικός αποχρωματισμός.

Η αιτία που προκαλεί τη λεύκη παραμένει άγνωστη. Μέχρι σήμερα έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες, που προσπαθούν να εξηγήσουν τι πραγματικά κινητοποιεί αυτόν το μηχανισμό που καταστρέφει τα μελανοκύττρα και ασπρίζει το δέρμα. Έτσι σύμφωνα με τις επικρατέστερες θεωρίες για τις …

Η θεραπεία της λεύκης είναι περισσότερο συμπτωματική και δεν υπόσχεται πλήρη ίαση. Όταν υπάρχουν λίγες βλάβες στο σώμα ή στα άκρα, χρησιμοποιούνται τοπικά αλοιφές με κορτικοστεροειδή. Χρειάζεται όμως προσοχή στη διάρκεια χορήγησης τους για να μην προκληθεί ατροφία του δέρματος.

Τα εγκαύματα διακρίνονται σε πρώτου, δεύτερου και τρίτου βαθμού, ανάλογα με τη σοβαρότητα τους. Όσον αφορά το χημικό έγκαυμα, η εκτίμηση της σοβαρότητας του έχει πρωτίστως να κάνει με την τοξικότητα της χημικής ουσίας που το προκάλεσε.