Πτηνά – Πουλιά

Τα πουλιά άλμπατρος, μπορούν να ζήσουν με τον ίδιο σύντροφο για περισσότερα από 25 χρόνια. Αν σκεφτεί κανείς ότι ζουν κατά μέσο όρο 30 χρόνια.

Το πουλί πουφφίνος, ονομάζεται και παπαγάλος, γιατί το μεγάλο ράμφος του μοιάζει με του παπαγάλου. Ο πουφφίνος χρησιμοποιεί το ρύγχος του σαν αξίνα για να σκάψει τα λαγούμια όπου θα κρύψει τα αυγά του.

Η τσέπη του πελεκάνου μπορεί να χωρέσει 12 λίτρα νερό. Όταν είναι γεμάτη, ο πελεκάνος δεν μπορεί να πετάξει, γιατί χάνει την ισορροπία του από το βάρος.

Τα θαλασσοπούλια τρέφονται κυρίως με ψάρια, τα οποία αρπάζουν βουτώντας στο νερό ή πετώντας κοντά στην επιφάνεια.

Τα είδη πουλιών που ζουν στις παραλίες σκάβουν την υγρή άμμο για να βρουν σκουλήκια, μικρά καβούρια και μαλάκια.

Ο θαλασσοβάτης ονομάζεται και καταιγίδα, γιατί λέγεται ότι αυτό το μικρό πουλί που ζει στην ανοιχτή θάλασσα, ανακοινώνει ότι έρχεται καταιγίδα όταν πλησιάζει στις ακτές.

Τα άλμπατρος για να αμυνθούν και να διώξουν τον εχθρό τους, που συνήθως είναι κάποιο άλλο πουλί, τον φτύνουν με μια ελαιώδη ουσία που παράγεται στο στομάχι του και μυρίζει απαίσια.

Το πουλί υδροβάτης, έχει ένα κόκκινο σημαδάκι στην άκρη του ράμφους του. Αυτό το σημαδάκι επιτρέπει στα μωρά του να κατευθύνονται αμέσως προς το ράμφος του όταν πεινάνε.

Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι δεν πετούν και δεν ζουν κοντά στο Νότιο Πόλο. Ζουν στο βόρειο ημισφαίριο και στις ακτές της Μεσογείου. Οι πιγκουίνοι είναι συγγενείς των αυτοκρατορικών πιγκουίνων.

Το πουλί φρεγάτα και να τραφεί κλέβει από τα άλλα πουλιά. Την ώρα που πετούν, τους σηκώνει την ουρά, με αποτέλεσμα να χάσουν την ισορροπία τους και να αφήσουν το ψάρι που κρατούν.

Το πουλί θυελλοδύτης, χαρακτηρίζεται τρελό, γιατί βουτάει στη θάλασσα κάθετα από ύψος 15-20 μέτρων με ταχύτητα 160 χλμ./ώρα, για να πιάσει ένα ψάρι, ώστε να τραφεί.

Οι αρσενικοί στρουθοκάμηλοι εκτός από το να επωάζουν τα αυγά, φροντίζουν και τους νεοσσούς όταν γεννηθούν. Για να τους υπερασπιστούν στην περίπτωση που συναντήσουν κάποιο αρπακτικό.

Τα στρουθιόμορφα πουλιά πιο μικρά και ελαφρά, πετούν σκόρπια ή κατά ομάδες και παρόλα αυτά κατατάσσονται σε εκείνα που καλύπτουν τις πιο μακρινές αποστάσεις κατά την αποδημία.

Ο σχηματισμός αυτός υιοθετείται είτε κατά τη διάρκεια σύντομων μετακινήσεων, είτε κατά τις αποδημίες και επιλέγεται για λόγους αεροδυναμικής.

Πολλά πουλιά, συγκεκριμένα τα κοράκια, οι κουρούνες και οι καρακάξες, μεταχειρίζονται εργαλεία, συνάπτουν κοινωνικές σχέσεις και έχουν ως ένα βαθμό αυτοσυνειδησία.

Οι καρυοθραύστες συγκεντρώνουν στις ρίζες των δέντρων, τους σπόρους που θα χρειαστούν κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Τους κρύβουν μόνο όταν βεβαιωθούν ότι δεν τα παρατηρούν άλλα πουλιά, τα οποία ενδεχομένως επιχειρήσουν να την κλέψουν την τροφή τους.