Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή:

• Περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
• Έπρεπε να
  περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε,…
• δύο ώρες μεσημεριανό
  ύπνο για να ξεκουραστούμε…
• …και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο
  το πρωί για να κοινωνήσουμε….
• Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή…..
• Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
• Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους …..
• Κάναμε
  ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το
  «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».
• Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια
  και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.
• Ανεβαίναμε στα ποδήλατα
  χωρίς κράνη και προστατευτικά,
• κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες
  χωρίς δίπλωμα.
• Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές
  γωνίες.
• Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
• Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες
  κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε
  ξεχάσει να βάλουμε φρένα.
• Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν
  έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.
• Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε
  όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα
  φώτα στους δρόμους.
• Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει.
• Τότε δεν υπήρχαν
  κινητά.
• Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος
  για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
• Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με
  πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.
• Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και
  όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.
• Δεν υπήρχε κάποιος να
  κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
• Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο
  ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
• Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι.
• Ίσως
  κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
• Μοιραζόμασταν μπουκάλια
  νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
• Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
  πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
• Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες
  με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet .
• Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να
  βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.
• Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά
  βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,
  κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
• Περνούσαμε τη μέρα μας
  έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
• Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
• Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου.
• Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση,
  όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
• Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν
  ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
• Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους
  φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το!
• Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους
  γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν
  υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
• Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε
  να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.
• Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο
  άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να
  περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
• Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες
  στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς
  μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.
• Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην
  άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
• Ρίχναμε τα κορίτσια
  κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο
  chat room και γράφοντας ; ) : D : P
• Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά
  μάθαμε και ωριμάσαμε.
• Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά
  παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
• Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια!
• Είχες την τύχη να
  μεγαλώσεις σαν παιδί…

Θερμά ευχαριστώ τον άγνωστο συντάκτη του κειμένου , ευχαριστώ και τον φίλο που μας το έστειλε με email . Για την δική μας γενιά …. πολύ πριν το 1980 … μάλιστα και πριν το 1970 ….. αυτό το κείμενο είναι μία χρυσή ευκαιρία για ένα ταξίδι αναμνήσεων , παιδικών και αθώων ….. όντως τυχεροί είμαστε….. και μάλιστα πολύ !!!