Οι γίγαντες, οι νάνοι και οι νεάζοντες παλίμπαιδες

Τα νέα που μας ήλθαν από το Λονδίνο, για την προτεινόμενη καινούργια χρήση της αυξητικής ορμόνης ήταν η αιτία που με έκανε να καταφύγω στο Βιβλίο των Ρεκόρ Guinness για ενημέρωση, όσον αφορά τους γίγαντες και τους νάνους!

Λοιπόν, ο διασημότερος γίγαντας στη ιστορία φαίνεται ότι ήταν ο Γολιάθ, ο οποίος είχε την ατυχία να πέσει νεκρός κατά τη διάρκεια πετροπόλεμου, χτυπημένος στο μέτωπο από πέτρα, που είχε εκσφενδονιστεί από τη σφεντόνα του Δαυίδ, του βασιλιά των Εβραίων. Το ανάστημα του Γολιάθ υπολογίζεται ότι ήταν 2 μέτρα και 90 εκατοστόμετρα, ή, κατά μετριότερους υπολογισμούς, 2 μέτρα και 8 εκατοστόμετρα. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο πετροπόλεμος εξακολουθεί να βρίσκεται σε πλήρη άνθιση, ακόμα και σήμερα, στην ίδια αυτή περιοχή του κόσμου, με τη διαφορά ότι οι πέτρες έχουν σήμερα για στόχο τους απογόνους του Δαυίδ! Εξάλλου, εντελώς τελευταία, φαίνεται ότι αυτό το είδος του όπλου μάλλον εκσυγχρονίζεται και αντικαθίσταται από εκρηκτικά που πυροδοτούνται από Παλαιστίνιους καμικάζι που τα έχουν περιζωστεί στο σώμα τους για την πλέον αποτελεσματική καταστροφική τους επίδραση στο λαό του Ισραήλ!

Ο μεγαλύτερος γίγαντας στην ιστορία, με εξακριβωμένο ανάστημα 2 μέτρα και 72 εκατοστόμετρα, υπήρξε ο Robert Pershing Wadlow (1918 1940), από το Ιλλινόις των ΗΠΑ. Το βάρος του είχε φτάσει στα 222 κιλά, φορούσε παπούτσια μήκους 47 εκατοστόμετρων, η δε παλάμη του, από τον καρπό μέχρι το άκρο του μέσου δακτύλου ήταν 32,4 εκατοστόμετρα.

Ο μεγαλύτερος γίγαντας εν ζωή σήμερα είναι ο Gabriel Estavao Monjane, που γεννήθηκε στη Μοζαμβίκη της Ανατολικής Αφρικής, το 1944. Έχει ανάστημα 2 μέτρα και 46 εκατοστόμετρα, και ζυγίζει 181 κιλά.

Αλλά και οι γυναίκες γίγαντες δεν πάνε πίσω. Η υψηλότερη γυναίκα στην ιστορία υπήρξε η Sandy Allen, που γεννήθηκε στο Σικάγο το 1955. Το ανάστημα της είναι 2 μέτρα και 32 εκατοστόμετρα, ζυγίζει 210 κιλά, και εργάζεται ως ιδιαιτέρα γραμματέας στην Ινδιανάπολη της Ινδιάνας των ΗΠΑ.

Στο άλλο άκρο της κλίμακας του αναστήματος του ανθρώπου φαίνεται ότι τα πρωτεία ανήκουν σε γυναίκα νάνο, την Pauline Musters (Πριγκίπισσα Πωλίνα), που γεννήθηκε στην Ολλανδία και πέθανε εκεί σε ηλικία 19 ετών, το 1895 από κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών! Είχε ανάστημα 59 εκατοστόμετρα και σωματικό βάρος 4 κιλά!

Ένας άλλος νάνος με ρεκόρ ήταν και ο συμπατριώτης μας από τον Πόρο, Δημήτρης Μορόκος (1963 1985), με ανάστημα 65 εκατοστόμετρα.

Και τώρα στο προκείμενο. Είναι γνωστό πως οι άκαρπες προσπάθειες φιλοσόφων, μάγων, αλχημιστών, αισθητικών, γιατρών, χημικών, πλαστικών χειρουργών και στρατιάς ολόκληρης από «ειδικούς» και μη, ποτέ δεν έπαψαν να καταβάλλονται, με υπερβάλλοντα ζήλο, από καταβολής κόσμου, για την ανεύρεση ενός τρόπου για τη διατήρηση της νεότητας και την απάλειψη των σωματικών χαρακτηριστικών των γηρατειών. Έτσι, μέσα στα πλαίσια όλης αυτής της εκστρατείας εντάσσεται και η ανακοίνωση μιας ομάδας επιστημόνων από τις ΗΠΑ και μιας άλλης ομάδας από τη Μεγάλη Βρετανία, σύμφωνα με τις οποίες το αντίδοτο ενάντια στις καταστροφές που επιφέρει ο χρόνος στο ανθρώπινο σώμα βρίσκεται μέσα στον ίδιο τον οργανισμό και δεν είναι άλλο από την αυξητική ορμόνη που εκκρίνεται από τον πρόσθιο λοβό της υπόφυσης.

Κάπου στο πρόσθιο μέρος της βάσης του κρανίου υπάρχει ένα μικρό βοθρίο, μέσα στο οποίο φωλιάζει ένας από τους πλέον σημαντικούς ενδοκρινείς αδένες του σώματος, η υπόφυση. Κάποτε μάλιστα, και για αρκετά χρόνια, ο αδένας αυτός εθεωρείτο ότι εποπτεύει, επηρεάζει, διατάζει και γενικά έχει υπό τον έλεγχό και τις διαταγές του όλους τους άλλους ενδοκρινείς αδένες και γι αυτό και τον παρομοίαζαν με τον μαέστρο της ορχήστρας όλων των ενδοκρινών αδένων του σώματος. Σήμερα βέβαια ξέρουμε ότι αυτός ο αδένας παριστάνει το χέρι μόνο του μαέστρου που κρατάει την μπαγκέτα, ενώ το υπόλοιπο σώμα του, και κατά κύριο λόγο το κεφάλι με τον εγκέφαλό του, εντοπίζεται λίγο πιο πάνω, μέσα στον υποθάλαμο του εγκεφάλου!

Από τον πρόσθιο λοβό αυτού του αδένα εκκρίνονται επτά τουλάχιστον ορμόνες, δηλαδή δραστικές ουσίες, οι οποίες μεταφέρονται με το αίμα στα διάφορα όργανα και ιστούς στόχους, και εκεί εξασκούν ορισμένες βιολογικές επιδράσεις με αποτέλεσμα την τροποποίηση, την επιτάχυνση ή και την επιβράδυνση συγκεκριμένης λειτουργίας. Μια από αυτές τις ορμόνες είναι και η αυξητική ορμόνη ή σωματοτροπίνη. Πρόκειται για ένα λεύκωμα, με μοριακό βάρος 21.500, του οποίου η έκκριση είτε η αναστολή της έκκρισής του ελέγχονται από τον υποθάλαμο του εγκεφάλου με την επίδραση ενός διεγερτικού και ενός άλλου ανασταλτικού παράγοντα που επιδρούν στον αδένα που εντοπίζεται στον πρόσθιο λοβό της υπόφυσης.

Οι γνωστές επιδράσεις αυτής της ορμόνης είναι:

1.Αναβολισμός του λευκώματος, δηλαδή προαγωγή της δόμησης λευκώματος στο σώμα.

2.Κινητοποίηση γλυκόζης από το γλυκογόνο του ήπατος, και κατά συνέπεια η πρόκληση υπεργλυκαιμίας, με δευτερογενές επακόλουθο την έκκριση ινσουλίνης για την αποκατάσταση της τιμής της γλυκόζης του αίματος στα φυσιολογικά της επίπεδα.

3.Κινητοποίηση λίπους από τις λιπαποθήκες του σώματος, και γενικά η προαγωγή της χρησιμοποίησης του λίπους ως καυσίμου από τον οργανισμό.

Εξαιρετικά εμφανής όμως και ουσιαστική είναι η επίδρασή της στην αύξηση του σώματος. Πράγματι, εάν η έκκρισή της κατά την παιδική και την εφηβική ηλικία είναι μεγαλύτερη από την κανονική, όπως συμβαίνει σε περιπτώσεις αδενώματος του πρόσθιου λοβού της υπόφυσης, η αύξηση των επιμήκων οστών προσλαμβάνει μεγάλες διαστάσεις, με αποτέλεσμα το άτομο να φτάνει σε γιγαντιαίο ανάστημα, δηλαδή να γίνεται γίγαντας. Αντίθετα, εάν η έκκρισή της, κατά τα ίδια αυτά στάδια της ηλικίας του ατόμου είναι χαμηλότερη από το φυσιολογική, είτε είναι ανύπαρκτη, το άτομο γίνεται εξαιρετικά βραχύσωμο, δηλαδή εξελίσσεται σε νάνο. Υπάρχει βέβαια η περίπτωση της υπερπαραγωγής αυτής της ορμόνης, από αδένωμα του πρόσθιου λοβού της υπόφυσης, μετά την κανονική ανάπτυξη του σώματος, οπότε και εμφανίζεται κατάσταση που αποκαλείται μεγαλακρία.

Ο ρυθμός με τον οποίο εκκρίνεται η αυξητική ορμόνη φαίνεται ότι περιορίζεται σημαντικά με την ηλικία, μετά δε την ηλικία των 60 χρόνων, τα ποσά που εκκρίνονται είναι ελάχιστα, σε μερικές δε περιπτώσεις η έκκρισή της αναστέλλεται πλήρως.

Η θεραπευτική χρήση αυτής της ορμόνης προσέκρουε, μέχρι και πριν από λίγα μόνο χρόνια στο γεγονός ότι δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στον άνθρωπο αυξητική ορμόνη που λαμβάνονταν από υποφύσεις ζώων, γιατί αυτή διαφέρει όσον αφορά ορισμένα σημεία του μορίου της από την αντίστοιχη ορμόνη του ανθρώπου, η δε ορμόνη που ήταν δυνατό να λαμβάνεται από πτωματικές υποφύσεις ανθρώπου ήταν ανεπαρκής, η δε τιμή της ήταν εξαιρετικά υψηλή. Εδώ όμως και λίγα χρόνια, με μεθόδους γενετικής μηχανικής, και συγκεκριμένα με την εισαγωγή σε μικρόβια του γονιδίου που είναι υπεύθυνο για την κωδικοποίηση της σύνθεσης αυτής της ορμόνης στον άνθρωπο, έχει επιτευχθεί η εργαστηριακή παραγωγή της σε επαρκείς ποσότητες.

Με τη «συνθετική» αυτή ορμόνη έγιναν τα τελευταία χρόνια δοκιμαστικές θεραπείες σε μικρές ομάδες ατόμων, ηλικίας από 60 ως 80 ετών, με επαναστατικά αποτελέσματα. Συγκεκριμένα, μέσα σε έξι μήνες, και με τρεις ενέσεις ανά εβδομάδα, το ποσό του λιπώδη ιστού στο σώμα περιορίστηκε κατά 15%, η άλιπη μάζα του σώματος αυξήθηκε κατά 9%, το δε πάχος του δέρματος αυξήθηκε επίσης κατά 7%. Με άλλα λόγια, με τη χορήγηση της ορμόνης σε αυτά τα άτομα, παρατηρήθηκε μεταστροφή της επίδρασης του χρόνου στη δομή του σώματος κατά δέκα ως είκοσι χρόνια προς το νεανικότερο! Επιπρόσθετα, παρατηρήθηκε αύξηση της ενεργητικότητας, καλυτέρευση της ποιότητας της ζωής, ακόμα και βελτίωση της σεξουαλικής ικανότητας και ορμής.

Βέβαια, ακόμα δεν γνωρίζουμε τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις αυτής της μεθόδου για την αντιμετώπιση της επίδρασης του χρόνου στο σώμα και στη ζωή μας. Η αυξητική ορμόνη είναι γνωστό ότι σε υπερέκκρισή της είναι καταστροφική για το πάγκρεας, με μεγάλη πιθανότητα να προκαλέσει σακχαρώδη διαβήτη, καθώς και αύξηση της αρτηριακής πίεσης, με όλα τα δυσάρεστα επακόλουθα, κλπ. Επιπρόσθετα, είναι γνωστό ότι αυτή η ορμόνη δεν έχει την παραμικρή επίδραση στα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου και κατ΄ επέκταση ούτε και στη διανοητική και στη ψυχική σφαίρα, πεδία τα οποία παρουσιάζουν ορισμένες δυσάρεστες ιδιαιτερότητες με την πρόοδο της ηλικίας. Εξάλλου, επίδραση δεν εξασκείται και σε ορισμένους άλλους ιστούς, όπως είναι οι σύνδεσμοι των αρθρώσεων και οι τένοντες των μυών. Έτσι, πολύ φοβούμαι, ότι με την ευρεία χρήση της αυξητικής ορμόνης για την αντιμετώπιση του γήρατος, το μόνο που τελικά θα επιτευχθεί θα είναι ο κατακλυσμός της κοινωνίας μας από νεάζοντεςπαλίμπαιδες! Οπότε, εκτός των άλλων, θα επισωρευτούν ακόμα μερικά δυσεπίλυτα προβλήματα για τα ασφαλιστικά μας ταμεία!