Οι θλιβερές συνέπειες του παθητικού καπνίσματος

ΑΛΛΗΛΟΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ

“Μία κοινωνιολογική τάξη που υλοποιεί ιδεώδεις ιδανικά, αξίζει ακόμα μεγαλύτερη αξιοσύνη-επιτηδειότητα να αφυπνίσει ιδανικά.” – Werner Ehrenforth

Προλεγόμενα

Όλοι οι Έλληνες είναι προ του Νόμου ίσοι και έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Και ενώ γνωρίζουμε ότι το παθητικό κάπνισμα αυξάνει διάφορους δείκτες φλεγμονής, που κάνουν να ισοδυναμεί με το ενεργητικό κάπνισμα, καπνίζουν σε κλειστούς χώρους σαν φουγάρα, και οι περισσότεροι από αυτούς ανήκουν στην πιο παραγωγική ηλικία της ζωής τους, δηλαδή είναι από 30 ως 50 ετών.

Και ενώ το κάπνισμα είναι η πιο σοβαρή αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας και επιβαρύνει τον πνεύμονα, τον φάρυγγα, τον λάρυγγα, την σωματική κοιλότητα, το στομάχι, το πάγκρεας, την ουροδόχο κύστη και τον μαστό και ειδικά στις γυναίκες ευθύνεται για την σεξουαλική δισλειτουργία και επίσης γνωστό για την γήρανση στις γυναίκες.

Και ενώ 20.000 Έλληνες πεθαίνουν κάθε χρόνο από νοσήματα που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με το κάπνισμα, καπνίζουν ακόμα και σε κλειστούς χώρους και δολοφονούν και αυτούς τους παθητικούς καπνιστές.

Σχεδόν σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν παραβιάζεται η Συνταγματική ισοτιμία και ισονομία και σε καμιά άλλη χώρα δεν καπνίζουν σε Νομαρχιακές και τοπικές Αυτοδιοικήσεις, που έπρεπε να είναι το συνταγματικό υπόδειγμα της πολιτικής τήρησης των Νόμων, επίσης το ίδιο και σε τράπεζες, υπηρεσίες εξυπηρετήσεως, εστιατόρια, καφετέριες, τόσο, όσο στην Ελλάδα.

Και ενώ υπάρχει η επιγραφή το κάπνισμα απαγορεύεται. Ποια αξιόπιστη πολιτική και πρότυπα εκπέμπουν, εγώ κάνω ο, τι θέλω, εδώ Ελλάδα είναι, απέναντι στα ανήλικα παιδιά και στους νέους; Προϊστάμενοι και υπάλληλοι υπηρεσιών και τραπεζών δίνουν την πιο άθλια και χειρότερη εξευτελιστική εικόνα της Πατρίδας μας, ενώ μη καπνιστές και ξένοι Τουρίστες αποφεύγουν τράπεζες και εστιατόρια και καφετέριες καπνιστών.

Εμείς, οι Έλληνες δυστυχώς φαίνεται να έχουμε σε μεγάλο βαθμό αναπτυγμένο το «εγώ» και τον τσαμπουκά και δεν σηκώνουν καν παρατηρήσεις οι μικροί «δικτατορίσκοι» και οι αντιδράσεις τους είναι κεραυνοβόλες και προκλητικές σε σύγκριση με άλλες χώρες, γιατί η απάντησή τους θα είναι, τότε γιατί δεν πας να ζήσεις σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Ποια συνταγματική αξίωση δημοκρατικών και αλληλέγγυων ανταποκρίσεων μπορεί να έχει ένας προϊστάμενος μιας Τράπεζας, όταν σε κλειστούς χώρους καπνίζει ή όλοι σχεδόν οι υπάλληλοί του μπροστά του καπνίζουν, αλλά απαντά ότι έχει πολλή εργασία και δεν μπορεί να δει αν καπνίζουν, αλλά συνεχίζει να λεει, καπνίζουν αλλά συγχρόνως εξυπηρετούν τους «παθητικούς» πελάτες!!!

Είναι όμως και άλλοι καπνιστές υπάλληλοι που αξιώνουν από τον εργοδότη ακόμα και ειδικά προνόμια, να τους δίνει ο εργοδότης ενδιάμεσα ώρες διακοπής για κάπνισμα για να μην καπνίζουνε σε κλειστό χώρο.

Ποιος Έλληνας παθητικός καπνιστής όμως θα τολμήσει να κάνει παρατήρηση, χωρίς να υποστεί τις αρνητικές επιπτώσεις και συνέπειες;

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΜΕ ;

Πάνω από όλα φαίνεται να φταιει η παιδαγωγική μας αγωγή και διαπαιδαγώγηση από τα νεανικά μας χρόνια μέσα στο σχολείο, στην οικογένεια και στην κοινωνία. Αλλά επίσης και η Πολιτεία με τα ελλιπή καθοδηγητικά μέτρα και την ελλιπή γνώση και θετική αλληλεπίδραση όλων μας γύρω από τα μοντέλα της κοινωνικής ολοκλήρωσης. Υπάρχουν τρεις τρόποι αγωγής και διαπαιδαγώγησης, ο δημοκρατικός ή κοινωνική ολοκλήρωση.( ο αυταρχικός ή αυθεντικός και ο LAISSEZ-FAIRE τρόπος χειρισμού διαπαιδαγώγησης.

Ο δημοκρατικός τρόπος χειρισμού της διαπαιδαγώγησης ή αλλιώς κοινωνική ολοκλήρωση χαρακτηρίζεται με τη συνεργασία ανάμεσα στους μαθητές και δασκάλους ως ισότιμα μέλη της συγκεκριμένης ομάδας. Αλλά επίσης και στην οικογένεια και την κοινωνία. Εδώ βλέπουμε πως διαφέρει απ΄ τον αυταρχικό τρόπο χειρισμού διαπαιδαγώγησης, όπου εκεί υπάρχει η ανυπομονησία, οι απειλές, οι τιμωρίες, η μεγάλη επικράτηση του μιλώ και ρωτώ, του ορίζω και καθορίζω και το θα και το πρέπει και το πατριαρχικό σύστημα του Αγά στο σπίτι.

Οπου εκεί υπάρχει περιορισμένη εκτίμηση των επιθυμιών και αναγκών των λεγομένων εξαρτημένων προσώπων, τα βασικά δικαιώματα άνισα μεταξύ των μελών της οικογένειας και του διευθυντή της ομάδας στο σχολείο , έτσι όπως του καπνιστή και του παθητικού καπνιστή σε κλειστούς χώρους υπηρεσιών εξυπηρέτησης. κτλ.

Συχνά όμως παρατηρούμε στην καθημερινή μας ζωή, την αυταρχική συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά μας και στους συνανθρώπους μας, παραβιάζοντας τους καθοδηγητικούς κανόνες μιας δημοκρατικής και κοινωνικής αλληλέγγυας ανταπόκρισης, και ανάπτυξης της αλληλεπίδρασης και εξέλιξης της προσωπικότητας του ανθρώπου.

Η τρίτη παιδαγωγική αρχή είναι η LAISSEZ-FAIRE, η αρχή άφησέ τους να κάνουν ο, τι θέλουν, αυτό που βλέπουμε σήμερα στην Πατρίδα μας, μικροί και ολίγοι δικτατορίσκοι να κάνουν ο,τι θέλουν.

Ετούτα τα ύποπτα παιδαγωγικά μοντέλα και συστήματα της αυταρχικής αγωγής και διαπαιδαγώγησης και επίσης της LAISSEZ-FAIRE αγωγής και διαπαιδαγώγησης, έλλειψη κατανόησης και αλληλοσεβασμού για τους άλλους, και το άφησέ τους να κάνουν ο, τι θέλουν, έχουν όμως τα ίδια τραγικά αποτελέσματα, μιας αυταρχικής αγωγής, διότι και τα δύο μοντέλα παραβιάζουν τα συνταγματικά δικαιώματα των άλλων και εδώ πρέπει να επέμβουμε καθοδηγητικά και ν΄ αρχίσουμε να ανοικοδομούμε μια Ελλάδα της δημοκρατικής ανταπόκρισης, αλληλεπίδρασης και αλληλεγγύης για την ευημερία του τόπου μας.