Είπαν – Εγραψαν

Να μην πηγαίνεις ποτέ σε γιατρό που έχει αφήσει τα φυτά του γραφείου του να πεθάνουν.

Οι γιατροί είναι σαν τους δικηγόρους. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι δικηγόροι απλώς σε ληστεύουν, ενώ οι γιατροί σε ληστεύουν και επιλέον σε σκοτώνουν.

Για τα αεροπλάνα σκέφτομαι ότι και για τις δίαιτες. Μου φαίνονται υπέροχα για να τα δοκιμάσει κάποιος άλλος.

Δεν νιώθω καλά, χρειάζομαι γιατρό αμέσως. Τηλεφωνήστε στο πλησιέστερο γήπεδο του γκόλφ.

Ο γιατρός μου λέει να το μειώσω. Αλλά υπάρχουν περισσότεροι γέροι πότες από ότι γέροι γιατροί, οπότε ας πιούμε άλλη μια γύρα.

Με περιέθαλπαν ένα – δύο φοιτητές Ιατρικής που δεν μπορούσαν να διαγνώσουν ούτε αποκεφαλισμό.

Ο γιατρός μου με διέταξε να το βουλώσω, πράγμα που θα κάνει ευτυχισμένο κάθε Αμερικανό.

Δεν με ενοχλούν οι πτήσεις. Είμαι πάντα λιπόθυμη πριν φύγει το αεροπλάνο από το έδαφος.

Είναι όλοι τους μεγάλοι μάγκες. Συνέθεσαν μια ομάδα τόσο καλά οργανωμένη, που δεν γινόταν να ξεχωρίσει αισθητά ένας από όλους.

Δεν έχει σημασία ποιός βάζει τα καλάθια, σημασία έχει ποιός μπορεί να στείλει την μπάλα σε αυτόν που βάζει τα καλάθια.

Ο Γιαννάκης είναι άξιος και δεν χρειάζεται συμβουλές από μένα.

Μπάσκετ, ένα παιχνίδι που δεν θα ταιριάζει σε ανθρώπους αν δεν βάλουν το καλάθι στο ύψος του αφαλού και δεν στείλουν τις καμηλοπαρδάλεις πίσω στο ζωολογικό κήπο.

Παλιά λέγαμε, “θα καθαρίσει ο Γκάλης”, ο ένας, ο άλλος. Σήμερα δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Θέλει ανταρτοπόλεμο το Ευρωμπάσκετ.

Το μπάσκετ είναι το δεύτερο πιο συναρπαστικό σπορ κλειστού χώρου. Και το πρώτο δεν είναι σωστό να έχει θεατές.

Την πρώτη φορά που έριξα σουτ ήμουν στην τετάρτη δημοτικού και περίπου 1,75 μ. σε ύψος. Σήκωσα την μπάλα κι ένιωσα απίστευτα άνετα. Ήμουν απόλυτα βέβαιος ότι θα βάλω καλάθι. Από κείνη τη μέρα δεν σταμάτησα να σουτάρω.

Η εφεύρεση του μπάσκετμπολ δεν ήταν ατύχημα. Δημιουργήθηκε για να καλύψει μια ανάγκη. Αυτά τα παιδιά δεν πείθονταν με τίποτα να παίξουν ‘γύρω γύρω όλοι’.