Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Λη και λη λη λη λη και έχει μάρμαρο πολύ.

Πράσινα είναι τα νιάτα μου μαύρα τα γηρατειά μου χαροκοπιά η θλίψη μου τροφή τα δάκρυά μου.

Τι γεννιέται με ουρά και χωρίς πόδια και πεθαίνει με πόδια και χωρίς ουρά;

Γριά δεν είναι καμπούρα έχει . Άντρας δεν είναι μουστάκι έχει. Στο παράθυρο κάθεται κι όλο βλέπει.

Ουρανός και γη κασέλα και στη μέση περιστέρα .

Περνώ από τον ήλιο προς, αλλά σκιά δεν αφήνω.

Αδειανό δε στέκεται γεμάτο δε λυγίζει.

Πάει και έρχεται, μα ποτέ δεν αλλάζει θέση.

Όλοι σας με αγαπάτε, μα κατάματα δε με κοιτάτε.

Μπορεί να είμαι μεγάλος αλλά και μικρός! Για μένα πολλοί θέλουν να μάθουν χωρίς εγώ να το ζητώ! Αφού ούτε ακούω ούτε μιλώ!

Τι είναι μπροστά μας αλλά δεν το βλέπουμε;

Τι κάνουν δυο άλογα;

Όταν φύγει ο αφέντης κι απομένει η κυρά τα λυχνάρια ένα , ένα μας ανάβει με χαρά.

Ομορφη και πλουμιστή στα λουλούδια κατοικεί .

Κοκκινόξανθο , παχύ μυρουδιά ζαλιστική .

Τριάντα φούστες φόρεσε και στο χορό πηγαίνει και τη λαμπρή της ομορφιά κανείς δεν παραβγαίνει .