Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Πέντε – δέκα στρατιωτάκια όλα με τα κασκετάκια .

Είμαι κίτρινο , χνουδάτο και στυφό μα μυρωδάτο γίνομαι και πιο καλό αν με κάνουνε γλυκό .

Ολόγλυκα και νόστιμα τα τρων’ και τα πουλάκια και τα παιδιά στ’ αυτάκια τους τα ‘χουν σκουλαρικάκια .

Στο δρόμο που περπάταγα μια πέρδικα εμάδαγα τα φτερά της έτρωγα το κορμί της πέταγα .

Ενα πράγμα , πραγματάκι κάθεται στο χωραφάκι μ’ ένα μόνο ποδαράκι .

Τρέχω πάντα βιαστικό τη ζωή για να μετρώ το μεγάλο μου ποδάρι γρηγορότερα κουνώ .

Ανοιγοκλείνουν οι κάμαρες και κρότος δεν ακούγεται .

Γριά δεν είναι καμπούρα έχει άνδρας δεν είναι , μουστάκια έχει στο παράθυρο κάθεται τέσσερα πόδια έχει και όλα τα προσέχει .

Από δένδρο δροσερό βγαίνει ένα κλαδί ξερό .

Δένδρο ωραίο φουντωτό μας θυμίζει το Χριστό .

Εχω πέντε δαχτυλάκια που ζεσταίνουν τα χεράκια .

Πάντα πρώτη εγώ ανθίζω και την άνοιξη καλωσορίζω.

Ομορφη και πλουμιστή στα λουλούδια κατοικεί .

Κοκκινόξανθο , παχύ μυρουδιά ζαλιστική .

Τριάντα φούστες φόρεσε και στο χορό πηγαίνει και τη λαμπρή της ομορφιά κανείς δεν παραβγαίνει .

Είναι το δυνατότερο απ’ όλα τα πουλιά γι’ αυτό και τα πετούμενα τον έχουν βασιλιά .