Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Έχω ένα σεντουκάκι, που χωράει τον κόσμο όλο . Μόν’ της μπόλιας μου τα κρόσσια δε χωρούν και μένουν έξω .

Μπα, τετράποδο δεν είναι, μα έχει τέσσερα ποδάρια . Βολικά καθίζω απάνω, δίχως σέλα, χαλινάρια .

Όλο τον κόσμο ντύνει κι αυτή είναι γυμνή .

Ρούχο σύννεφο φορεί και θροΐζει, ως προχωρεί . Και χλωμαίνει και χλωμαίνει, μόλις τριών μηνών πεθαίνει .

Γαιδουρίτσα φορτωμένη στη σπηλίτσα μέσα μπαίνει .

Κρυώνουνε το καλοκαίρι, πράσινα φορούν παλτά . Μα σαν μπουν… μένουν γυμνά!

Έχω το, έχεις το, κι αν δεν το πω, δε βρίσκεις το .

Στο μαγειρείο με συναντάς με ξέρουνε κι οι κήποι, πολλές φορές για μένα κλαις χωρίς να έχει λύπη .

Όρος είμαι της Ελλάδας κι από τα πολύ γνωστά κι από τη μέση μου και κάτω θα με βρείτε στα χαρτιά .

Ποια μεγάλη λέξη έχει μόνο ένα γράμμα μέσα της;

Καμιά αντίρρηση… καλά και χωράει μέσα πολλά . Μα όταν “θι” δεν του κολλήσεις, δεν μπορείς να το κρατήσεις .

Στέκομαι, όταν στέκεσαι, κινούμαι, όταν κινείσαι, αδύνατον να είμαι, όπου εσύ δεν είσαι .

Μέγας Απόστολος στο φυσικό μου, σημείο στίξεως το θηλυκό μου .

Ποτέ μου δεν μιλώ, κι όμως πολλά πάντοτε λέω .

Το έξω-έξω πετιέται και το υπόλοιπο μαγειρεύεται . Μετά τρώγεται το έξω-έξω και πετιέται το υπόλοιπο .

Με τρώγεις και σε καίω, φωτιά όμως δεν είμαι . Η όψη μου είναι μαύρη κι ούτε κι αράπης είμαι .