Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Θάλασσα χωρίς νερό, και πόλεις δίχως σπίτια.

Αχτίνες έχω, ρόδες δεν έχω και όμως τρέχω.

Κούφιο κορμί, δράκου φωνή.

Φτερά δεν έχω μα πετώ, τα σύννεφα για να βρω.

Νερωμένη την εβάζω, τσιτωμένη την εβγάζω.

Τα βουνά χιονίσανε , οι μύλοι ξεριζώθηκαν , τα δύο γίναν τρία.

Από έξω πανούκλα κι από μέσα κούκλα.

Πέθανε χωρίς να γεννηθεί.

Ο άνθρωπος του Αυγούστου ράσα πολλά φορά.

Τέσσερα καλογεράκια σ’ ένα γκρεμό γύριζαν , το ένα τ’ άλλο δεν το φτάνει.

Νάτο νάτο κι έρχεται κι από τη γη δε φαίνεται.

Η μάνα μου με γέννησε και ο φώσφορος με τρέφει κι αν με βαρέσει η μάνα μου στα κλάματα πεθαίνω.

Χίλιοι μύριοι πήγαιναν κι ένας τους γύριζε, το όνομα του τ’ άλλαξαν.

Αλευρωμένος ποντικός στη γειτονιά γυρίζει.

Χιλιόκομπο χιλιόδετο χίλια θα πεις, δε θα το βρεις.

Στήνω δίχτυ , μα όχι για ψάρια.