Αρχιτεκτονική λαϊκή , παντός…τόπου και καιρού

Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα, θα έχετε ίσως προσέξει ότι τα σπίτια, τουλάχιστον στις κωμοπόλεις και τα χωριά, δεν είναι παντού φτιαγμένα με τον ίδιο τρόπο.
Η λαϊκή αρχιτεκτονική, με τους έμπειρους και εμπνευσμένους μάστορές της, προσπάθησε να ανταποκριθεί στις ανάγκες της ζωής, το κλίμα και τα υλικά που ήταν διαθέσιμα σε κάθε τόπο, δημιουργώντας διαφορετικούς τύπους σπιτιών.
Στις πεδινές περιοχές τα σπίτια ήταν κατά κανόνα μονώροφα και μαζί με την αυλή σχημάτιζαν Π. Αρκετές φορές η στέγη τους δημιουργούσε υπόστεγο, καθώς στηριζόταν σε πασσάλους. Στις ορεινές περιοχές τα σπίτια είχαν ξύλινες σκεπές από κεραμίδια ή λεπτές πέτρινες πλάκες, για να μην πιάνουν χιόνι.
Στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν διώροφα, αφού το ισόγειο χρησιμοποιούνταν ως αποθήκη και στάβλος, ενώ στον πρώτο όροφο διέμενε η οικογένεια. Στα νησιά τα σπίτια χτίζονται σαν κουτιά, με επίπεδες ταράτσες για να συγκεντρώνεται εύκολα το νερό της βροχής. Τα παράθυρά τους είναι μικρά, για να προστατεύονται από τους δυνατούς ανέμους κι οι τοίχοι τους κάθε καλοκαίρι ασβεστώνονται, για να αντανακλούν την ηλιακή ακτινοβολία, κρατώντας το εσωτερικό τους δροσερό.