«Δώστε κλώτσο να γυρίσει…» !

Χειμώνας, εποχή για αχνιστές σούπες, χουζούρι στα παπλώματα και -φυσικά- παραμύθια! Ξέρατε ότι παλαιότερα, τα παραμύθια στην πατρίδα μας δεν τα αφηγούνταν μόνο οι γιαγιάδες και δεν απευθύνονταν μόνο στα παιδιά;
Όταν ο καιρός άρχιζε να κρυώνει, οι άνθρωποι μαζεύονταν στα σπίτια συγγενών και φίλων και καταπιάνονταν με διάφορες χειρονακτικές εργασίες, όπως το ξεσπύρισμα του καλαμποκιού, το ξεφλούδισμα του φουντουκιού, το γνέσιμο του μαλλιού και το πλέξιμο καλαθιών, ή ρούχων. Για να περάσει ευχάριστα η ώρα, έλεγαν παραμύθια, αινίγματα, γλωσσοδέτες και τραγούδια.
Αρκετά λαϊκά παραμύθια είχαν μεγάλη χρονική διάρκεια και η δράση τους ξετυλίγονταν σε πολλά, διαφορετικά επεισόδια! Γι’ αυτό, πριν ξεκινήσει η αφήγηση, η νοικοκυρά έφερνε κοντά στο τζάκι τα σύνεργα του καφέ και ό,τι άλλο είχε σκοπό να κεράσει τους συγκεντρωμένους.
Η αφήγηση δεν έπρεπε να διακοπεί, για να μη χαθεί η μαγεία…Ξεκινούσε, συνήθως, εκείνος που θεωρούνταν από την παρέα ως ο ικανότερος αφηγητής. Όσο περισσότερο «ζούσε» το παραμύθι ο παραμυθάς, κάνοντας μιμήσεις με το σώμα και τη φωνή του και συχνά αυτοσχεδιάζοντας, τόσο περισσότερο απολάμβαναν την αφήγηση οι ακροατές του!
Σήμερα τα παραμύθια δεν κυκλοφορούν πια από στόμα σε στόμα, αλλά σε βιβλία, βιντεοκασέτες και διαδραστικούς δίσκους (cd-roms). Που και που, όμως, εμφανίζονται νέοι άνθρωποι, που υπηρετούν με μεράκι την τέχνη του παραμυθά, σε διάφορους χώρους πολιτιστικών εκδηλώσεων. Ανακαλύψτε τους και «…παραμύθι θ’ αρχινήσει!».