Μικρά θαλασσινά μυστικά !

– Το ήξερες ότι τα μεγάλα κοχύλια, που ονομάζονται τρίτωνες, χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά νερού; Οι Ινδιάνοι χρησιμοποιούσαν μικρά κοχύλια σαν μπιμπερό;
Επί χιλιετίες, διάφορα κοχύλια χρησιμοποιήθηκαν κατά ποικίλους τρόπους: κατασκεύαζαν από αυτά βραχιόλια, περιδέραια, κουμπιά, ακόμη και αμπαζούρ, ενώ διαφανή κελύφη ορισμένων κοχυλιών χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν, σε πολλά μέρη του κόσμου, σαν…νομίσματα. Τέλος, ίσως έχεις ακούσει να λένε πορφυρό το κόκκινο χρώμα. Το όνομα αυτό οφείλεται στο κοχύλι πορφύρα, από το οποίο για πολλούς αιώνες έπαιρναν μια πολύτιμη χρωστική ουσία, με την οποία έβαφαν κόκκινα τα υφάσματα.
– Tα «σταφύλια» της θάλασσας. Μετά το ζευγάρωμα, που γίνεται την άνοιξη στη Μεσόγειο και το καλοκαίρι στη Μάγχη, η σουπιά γεννάει περίπου 300 αβγά. Τα τυλίγει μέσα σε ένα μαύρο κεράτινο όστρακο και τα κρεμάει στα φύκια και στα χόρτα του βυθού. Αυτά τα σκουρόχρωμα τσαμπιά, τα βλέπεις καμιά φορά στις ακρογιαλιές, όπου φτάνουν παρασυρμένα από τα κύματα. Από τα αβγά αυτά, θα βγουν ύστερα από μήνες οι νεαρές σουπιές, που είναι μεγάλες όσο ένα νύχι.
– Tο τραγούδι της φάλαινας. Έχει διαπιστωθεί ότι οι μεγάπτερες φάλαινες «τραγουδούν» κυρίως κατά την περίοδο της αναπαραγωγής και ότι η μελωδία είναι απολύτως όμοια σε όλη την κοινότητα του συγκεκριμένου είδους, ακόμη και αν τα μέλη της απέχουν 4.700 χλμ το ένα από το άλλο! Προφανώς, αυτά τα τραγούδια απέδιδαν άλλοτε οι ναυτικοί στις σειρήνες.
-Μια πρωταθλήτρια των καταδύσεων. Η φώκια του Βέντελ είναι ικανή να καταδυθεί σε βάθος μεγαλύτερο από 600 μέτρα για 73 (!) λεπτά της ώρας, κυνηγώντας την αγαπημένη της λεία: το μεγάλο μπακαλιάρο της Ανταρκτικής.
-Τι γίνονται τα απόβλητα; Επιπλέουν ή κατακάθονται στο βυθό. Αλλά χρειάζεται αρκετός χρόνος για να καταστραφούν; 450 χρόνια για ένα πλαστικό, 200 με 250 χρόνια για ένα αλουμινένιο κουτί και 100 χρόνια για ένα σιδερένιο κουτί