Στα χνάρια του «Ασπροδόντη» !

Οι Εσκιμώοι θα επιβίωναν δύσκολα χωρίς τη βοήθεια των αχώριστων συντρόφων τους, των δυνατών και πανέμορφων αρκτικών σκύλων, που εκτός του ότι σέρνουν τα έλκηθρα, είναι και δεινοί φύλακες. Λύκος ή σκύλος; Ή μήπως και λύκος και σκύλος; Περισσότερο λύκος, ή περισσότερο σκύλος ;
«…Ήταν διαφορετικό από τα αδέρφια του. Ενώ το τρίχωμά τους είχε κιόλας μια κοκκινωπή απόχρωση, που είχαν κληρονομήσει από τη μάνα τους, αυτός μόνο είχε πάρει από τον πατέρα του: ήταν το μοναδικό γκρίζο λυκόπουλο απ’ όλη τη γέννα. Είχε έρθει στον κόσμο έχοντας όλα τα χαρακτηριστικά του είδους του…Το γκρίζο λυκόπουλο ήταν ένα μικρό άγριο ζώο, ένα σαρκοφάγο, απόγονος μιας παλιά γενιάς κυνηγών…Πάντως, ήταν το πιο άγριο από τ’ αδέρφια του. Ήξερε να μουγκρίζει πιο δυνατά και οι μικρές του κρίσεις ήταν πιο βίαιες από τις δικές τους. Το πρώτο πράγμα που έμαθε, ήταν να αναποδογυρίζει τα άλλα λυκόπουλα με ένα επιδέξιο χτύπημα του ποδιού. Και πρώτο αυτό άρπαξε ένα άλλο λυκόπουλο από το αφτί και το τίναζε γρυλίζοντας, χωρίς να ξεσφίγγει τα σαγόνια. Και φυσικά αυτό προκαλούσε τους μεγαλύτερους μπελάδες στη μητέρα του…».