Μπεκτασισμός

Ο όρος προσδιορίζει την ύπαρξη και τη δράση του μουσουλμανικού μοναχικού τάγματος των δερβίσηδων, ατόμων φανατικά αφοσιωμένων στο Ισλάμ, που ζούσαν ομαδικά σε τάγματα, των λεγόμενω “Μπεκτασήδων”. Ο όρος προήλθε από το όνομα του Χατζή – Μπεκτάς Αλή, που ίδρυσε στην Τουρκία το 1357 το τάγμα Bektaschi. Το τάγμα τούτο έδρασε σε συνάφεια με το τάγμα των γενίτσαρων.
Αργότερα, στον τάφο του Μπεκτάς χτίστηκε ερημητήριο των Μπεκτασήδων, που χρησίμευε ως τόπος προσκυνήματος όχι μόνο των μουσουλμάνων, αλλά και των εκεί χριστιανών. Οι Μπεκτασήδες πίστευαν, ότι διατηρούσαν την αγνότητα και οτι το αίμα τους είχε ιδιότητες γονιμοποίησης. Οι στείρες γυναίκες χρησιμοποιούσαν σταγόνες από το αίμα τους σε καταπότια (χάπια) για να τεκνοποιούν.