Εγκυκλοπαιδικά

Τα βέλη που μας ρίχνει δεν μας τρυπάνε , γιατί όπου πέσουν σπάνε

Είναι ένα γράμμα , αλλά ζεσταίνει και την πλάτη του τσοπάνη.

Στην κουζίνα θα με βρεις . Μες στους κήπους είμαι ξακουστό . Πολλές φορές όμως για μένα κλαις δίχως να το θες.

Έρχονται πάντα και χωρίς να τα θέλουμε

Όταν κοιμάμαι αυτό ξυπνάει , όλη τη νύχτα έξω τριγυρνάει . Το πρωί όμως σαν ξυπνήσω δεν υπάρχει γιατί μονάχο του να κοιμηθεί έχει πάει.

Δυο νότες αν ενώσεις , στην αρχή και στο τέλος αν του βάλεις μια συλλαβή , το όσπριο αμέσως θα φανεί.

Κρυώνουν το καλοκαίρι και πράσινα φορούν παλτά . Μα μόλις πιάσει ο χειμώνας , μένουν γυμνά και τρώγονται ζεστά

Η πλάτη της είναι ξύλινη και η κοιλιά της έχει τρίχες.

Βλέπω θάλασσα χωρίς κύμα. Βλέπω βουνά μα δεν έχουν ύψωμα. Βλέπω χωριά μα τα σπίτια δεν έχουν ύψος.

Πάνω ταβάς, κάτω ταβάς, και στη μέσ΄ ο μπακλαβάς.

Από έξω γυαλί, από μέσα μαλλί κι΄ από μέσα απ΄ το μαλλί μια μπουκιά καλή.

Μ΄ ένα πιάτο μέλι, όλος ο κόσμος χορταίνει.

Πέντε μάστοροι σωστοί και ψηλοί μα και κοντοί.

Πάνω από το σπιτάκι μου σεντόνι διαμαντένιο

Με τα χάδια τα αλμυρά γίνονται όλα στρογγυλά.

Προγιαγιά , γιαγιά και μάνα , κόρη , παρακόρη , εγγόνα , δισεγγόνα με μια κόρη που ΄χει κόρη και εγγόνα