Εγκυκλοπαιδικά

Έχω ένα άλογο , όλο το βαρώ , ποτέ δε φεύγει.

Ανεβαίνει , κατεβαίνει και χωρίς να φάει γεμίζει . Μοναχά στριφογυρίζει την κοιλίτσα του γεμίζει.

Σε κήπο δε φυτεύεται , σε περιβόλι όχι .Ο βασιλιάς το γεύεται κι ο κόσμος το ‘χει.

Να τη δεις να φοβηθείς , να τη φας να γλυκαθείς

Όταν φυσάς σκούζω κι όταν σκούζεις σωπαίνω.

Άσχημος πατέρας , όμορφη η κόρη τρελός ο εγγονός.

Πάω στο αμπέλι , βρίσκω ένα πουλί. Τα φτερά του τα ΄φαγα , το κορμό του το πέταξα.

Μαύρα ή άσπρα ή κόκκινα τα πρόβατα κι ο τσοπάνος ξύλινος.

Περιστέρι μαδημένο και στη στράτα πεταμένο.

Δαχτυλίδι πύρινο , πύρινο ξεπύρινο , στον γκρεμό γκρεμίζεται , πέφτει , δεν τσακίζεται.

Ένα πραματάκι πέτρες , ξύλα καταπίνει κι όταν πιει νερό ψοφάει.

Μπάλωμα στο μπάλωμα και βελονιά δεν έχει.

Ένα παιδάκι με δύο λαιμούς.

Μοιάζει με τυρί , τυρί δεν είναι κι αν το βάλεις στο στόμα γρήγορα θα αφρίσει.

Τύπος κοσμοθεωρίας , που έχει θεμέλιό του την αντιπαράθεση του ξεχωριστού ατόμου στην κοινωνία . Είναι ηθική αρχή χαρακτηριστική για την αστική ιδεολογία και ηθική.

Ιδεαλιστικό ρεύμα της αστικής φιλοσοφίας στην εποχή του ιμπεριαλισμού , που αντιπαραθέτει στην ορθολογική γνώση τη «γνώση» της πραγματικότητας , με τη βοήθεια της διαίσθησης (ενόρασης) την οποία θεωρεί ειδική ικανότητα της συνείδησης , μη αναγόμενη στην εμπειρία των αισθήσεων …