Εγκυκλοπαιδικά

Η πραγματικότητα , το σωστό , ο ρεαλισμός . Κατά τους Καντιανούς ότι , υπάρχει “καθ΄εαυτό ” μέσα στο πνεύμα του ανθρώπου και όλων των ανθρώπων .

Πράσινο σπιτάκι, κόκκινα παραθυράκια, μέσα κατοικούνε μαύρα ανθρωπάκια.

Πολλά πολλά αδερφάκια, πιασμένα από τα χεράκια.

Πλατύ καπέλο εγώ φορώ. Πόδι μόνο ένα έχω. Την υγρασία αγαπώ.

Όταν του γελάς σου γελάει, όταν του μιλάς δε σου μιλάει.

Είναι τόσα δα μικρά, κι όμως χωρούν όλο τον κόσμο σε λίγα λεπτά!

Λη και λη λη λη λη και έχει μάρμαρο πολύ.

Πράσινα είναι τα νιάτα μου μαύρα τα γηρατειά μου χαροκοπιά η θλίψη μου τροφή τα δάκρυά μου.

Τι γεννιέται με ουρά και χωρίς πόδια και πεθαίνει με πόδια και χωρίς ουρά;

Γριά δεν είναι καμπούρα έχει . Άντρας δεν είναι μουστάκι έχει. Στο παράθυρο κάθεται κι όλο βλέπει.

Ουρανός και γη κασέλα και στη μέση περιστέρα .

Περνώ από τον ήλιο προς, αλλά σκιά δεν αφήνω.

Αδειανό δε στέκεται γεμάτο δε λυγίζει.

Πάει και έρχεται, μα ποτέ δεν αλλάζει θέση.

Όλοι σας με αγαπάτε, μα κατάματα δε με κοιτάτε.

Μπορεί να είμαι μεγάλος αλλά και μικρός! Για μένα πολλοί θέλουν να μάθουν χωρίς εγώ να το ζητώ! Αφού ούτε ακούω ούτε μιλώ!