Περήφανοι όλοι

Ήταν μαζεμένοι όλοι μία βραδιά
και στο τζάκι έκαιγε η φωτιά
μέσ’ τα μάτια τους φαινόταν καθαρά
πως για αυτούς τα χρόνια ήταν σκληρά.
Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά,
πολεμούσαν για τη λευτεριά.

Όλοι τους καπεταναίοι κι αρχηγοί,
ήταν κλέφτες και αρματολοί,
ποτέ τους δε σκεφτόταν φόβος τι θα πει
και το βόλι ας έπεφτε βροχή.
Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά,
πολεμούσαν για τη λευτεριά.

Και τώρα μιλούσαν πάλι για τα παλιά,
καθισμένοι γύρω απ’ τη φωτιά.
Πάνω που μιλούσαν για παλικαριές
κι είχαν δυναμώσει οι φωνές,
θυμήθηκαν τ αδέρφια τους που χάθηκαν,
πολεμώντας και πικράθηκαν.
Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά,
πολεμούσαν για τη λευτεριά.

Για αυτή πολεμήσανε και έφτιαξαν παιδιά,
για να ζήσουν μέσ’ τη λευτεριά.
Και βγήκαν λεβέντες με γενναία καρδιά,
σαν τους πατεράδες τους κι αυτά,
και πάνω σ’ αυτή τη σκέψη ήσυχοι πια,
κοιμήθηκαν για παντοτινά.
Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά,
πολεμούσαν για τη λευτεριά.