Ελληνικό Λεξικό

Δονάκιον : μικροσκοπικό και αερόβιο βακτήριο που προκαλεί χολέρα.

Δονκιχώτης : αυτός που δεν έχει αίσθηση της πραγματικότητας και παρασύρεται από ρομαντικές φαντασιοπληξίες, αυτός που αναλίσκεται σε αδιέξοδες, ουτοπικές διεκδικήσεις.

Δοριάλωτος : αυτός που κατακτήθηκε με πόλεμο.

Δορίκτητος ή Δρύκτητος : αυτός που αποτέλεσε λάφυρο πολέμου ή έχει κυριευθεί με πόλεμο.

Δοσατζής : ο έμπορος που επισκέπτεται πελάτες και πουλάει με δόσεις.

Δοκησίσοφος : αυτός που θεωρεί τον εαυτό του σοφό, ο κατά φαντασίαν σοφός.

Δοσιμετρία : η μέτρηση με δοσίμετρο της δόσης της ιοντίζουσας ακτινοβολίας που έχει απορροφήσει(κάποια ύλη).

Δισχιδής : αυτός που είναι σχισμένος στα δύο, διχαλωτός.

Διττογραφία : η αντιγραφή συλλαβής, λέξης ή φράσεως δύο φορές από τον αντιγραφέα ενός κειμένου λόγω σφάλματος.

Διττός : διπλός, αυτός που αποτελείται από δύο μέρη ή είναι δύο ειδών.

Διυλίζω : περνώ υγρό μέσα από φίλτρο, για να το απαλλάξω από ξένες ουσίες.

Δίφορος : αυτός που καρποφορεί δύο φορές τον χρόνο.

Δίφρος : κάθισμα χωρίς ράχη και βραχίονες.

Διχειλικός : φθόγγος που παράγεται με τη βοήθεια και των δύο χειλιών.

Διχοστασία : η διάσταση απόψεων, συμφερόντων.

Διωδία : μελωδία που εκτελείται από δύο φωνές, ντουέτο.