Ελληνικό Λεξικό

Αχλύς : η ελαφρά ομίχλη .Μεταφορικά , η κατήφεια του προσώπου .

Αφερίμ : εύγε , μπράβο , καλώς ( τουρκ. aferim )

Αφευκτος : αυτόςε που δεν μπορεί να τον αποφύγει κανείς .

Αφήλιο : το σημείο της ελλειπτικής τροχιάς ενός πλανήτη ( ή κομήτη ) , το οποίο βρίσκεται στη μεγαλύτερη απόσταση από τον ήλιο .

Αφθορος : αυτός που δεν έχει φθαρεί , που είναι ηθικός αγνός και αμόλυντος .

Αφιλόκαλος : αυτός που δεν αγαπά το ωραίο , μη καλαίσθητος .

Αφιλόπονος : αυτός που δεν αγαπά την εργασία .

Αφιόνι : η παπαρούνα από την οποία παράγεται το όπιο .Μεταφορικά , καθετί το οποίο μπορεί να προκαλέσει πνευματικό λήθαργο , να στερήσει από κάποιον το δικαίωμα να σκέπτεται και να αποφασίζει ελεύθερα .

Αφλεγής : αυτός που δεν πάιρνει φωτιά , ο άφλεκτος .

Αυλώνας : η κοιλάδα που μοιάζει με αυλό .

Αφαλάτωση : η διαδικασία αφαιρέσεως του αλατιού κυρ. θαλασσινό νερό , ώστε να καταστεί πόσιμο.

Αύτανδρος : ( για καταποντισθέντα σκάφη ) με το σύνολο του πληρώματος ή των επιβατών .

Αφαρπάζω : αρπάζω με βίαιο και αιφνιδιαστικό τρόπο , αφαιρώντας τα περιθώρια οποιασδήποτε αντιδράσεως .

Αυτεπάγγελτος : αυτός που διενεργείται με πρωτοβουλία δικαστικής αρχής χωρίς την υποβολή αιτήματος .

Αφατος : αυτός που δεν μπορεί να ειπωθεί , να εκφραστεί με λόγια .

Αυτεπίγνωση : η επίγνωση των χαρακτηριστικών ιδιοτήτων της προσωπικότητάς μας , η εις βάθος γνώση του εαυτού μας , η αυτογνωσία .